“นั่นเสียงอะไรน่ะ!” เสียงตวาดของสุรเชษฐ์ทำให้ลูกน้องทุกคนหันขวับไปมอง โยธินที่แอบมองเหตุการณ์อยู่เผลอสะดุดกับท่อนไม้แถวนั้น จนเกิดเสียงขึ้นมา
“จับมันเอาไว้” ทัศน์ไทยเอ่ยสั่งเสียงกร้าว โยธินยังไม่ทันจะได้หนีเขาก็ต้องยกมือขึ้นยอมแพ้ เพราะปืนที่เล็งมาที่เขาเป็นสิบยี่สิบกระบอก
“ไหงเฮียของเจ้านายโดนจับง่ายขนาดนั้นกันเล่า”
“ไม่น่าเลย” อัสนีคราง ก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้
“แต่ไอ้พายุก็มาด้วยนี่ มันไม่อยู่แสดงว่ามันอาจจะไปตามคนมาช่วย” อัสนีเดาเอา ถึงพายุจะดูซื่อ ๆ แต่ก็เป็นคนฉลาด สามารถเอาตัวรอดได้ไม่แพ้ใคร ความหวังทั้งหมดจึงตกอยู่ที่พายุเพียงคนเดียว
“ก็ดี ทั้งหมาทั้งพี่ชาย จะได้เห็นว่าคนที่รักตกเป็นเมียของกู มันจะเด็ดดวงแค่ไหน ไอ้โยธินแกนี่มันก็ไม่ต่างจากไอ้อัสนีเลยว่ะ ชอบมีปัญหากับกูดีนัก สะใจจริง ๆ โว้ย! อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา ขาดแต่ไอ้อัสนีกับไอ้พายุ แต่ไม่เป็นไร ไอ้อัสนีน่ะไม่นานก็คงจะกลา
