“ไอ้พันแกเห็นอย่างที่เฮียเห็นรึเปล่าวะ” โยธินเอ่ยถามพายุ พลางขยี้ตาไปมา มองภาพมหัศจรรย์เบื้องหน้าอย่างตกตะลึง เจ้าหมาตัวใหญ่ที่อัสนีเลี้ยงเอาไว้วิ่งฝ่าดงกระสุนเข้าไปโดยไม่เป็นอะไรเลย มันยิงไม่เข้า แถมกระสุนที่ยิงใส่มันยังเด้งกลับไปหาคนยิงตายเป็นเบือ
“ผมเห็นอย่างที่เฮียเห็นเลย เจ้ามูมู่เป็นหมาวิเศษเหรอเฮีย หรือว่าเฮียเอสพามันไปสักยันตร์ห้าแถวถึงได้หนังเหนียวคงกระพัน ยิงฟันแทงไม่เข้าแบบนี้” พายุอ้าปากค้างตาโตที่เห็นภาพสุดมหัศจรรย์นั้น
“แกไปตามคนมาช่วยเร็ว เอาลูกน้องเรามาหลาย ๆ คน เอาปืนมาด้วย ฉันจะลอบเข้าไปดูว่าข้างในมีอะไร”
“ได้เฮีย” พายุรีบรับคำตามพี่ชายก่อนจะวิ่งออกไปยังทางเดิมเพื่อไปตามคนมาช่วย
“เฮียระวังตัวด้วยนะ” พายุชะงักฝีเท้าหันมาบอกพี่ชายอย่างห่วงใย
“ฉันจะระวังตัว นายรีบไปเร็ว ๆ อย่าชักช้า” โยธินพยักหน้าให้อีกฝ่าย หน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้การพึ่งพาอาศัยกัน จะทำให้เอาตัวรอดไปได้
