“มิรินอายุห้าขวบนะครับ ผมเอ็นดูมิรินเหมือนน้องสาว ไม่ได้คิดฉันชู้สาวเลย”
“น้องยังเด็ก เราก็ยังไม่คิดไง”
“ถ้าโตขึ้นจะอ้วนกว่านี้ไหมละครับ ผมนี่ปวดกบาลมาก”
“ดูพูดเข้า พูดไม่เพราะเลยเดี๋ยวตบปากสักสิบที ไปเอานิสัยขวานผ่าซากนี่มาจากใครนะ” คุณศิริกานต์อยากจะตบปากลูกชายนัก
“จากสามีคุณแม่นั่นแหละครับ”
“พอเถอะ พ่อตัวดี แม่ละปวดหัวจริง ๆ พ่อกับแม่จะต้องออกไปทำธุระข้างนอกแล้ว ยังไงเอสก็พาน้องไปส่งโรงเรียนด้วยนะ อย่าลืมให้น้องกินข้าวด้วยนะจ๊ะ”
“ครับแม่” ชายหนุ่มจำต้องรับคำอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ใจนั้นคิดสงสารมิรินอยู่ไม่น้อย หากมารดาของเธอต้องจากโลกนี้ไปในขณะที่มิรินยังเด็ก เด็กหญิงตัวน้อยจะเป็นเช่นไรหนอ
ร่างสูงเพรียวของอัสนีเดินตามมารดาออกมา ท่านฝากฝังเด็กน้อยเอาไว้ ก่อนรีบออกไป งานของท่านค่อนข้างยุ่ง เรื่องนี้เขาเข้าใจดี อีกไม่กี่ปีเขาก็จะเรียนจบแล้ว คิดว่าจะมาช่วยงานบิดามารดาอย่างเต็มตัว อะไ
