นนท์กลับมาหานภาที่ห้องพัก เธอไม่ได้หลับอย่างที่เขาคิดไว้
พอเธอเห็นเขาก็รีบวิ่งเข้ามากอดเขาไว้แน่น ร่างบางยังคงสั่นเล็กน้อย
เขากอดเธอไว้แล้วลูบหลังปลอบโยนเธอ สำหรับเขาการฆ่าคนหรือทำร้ายคนมันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่สำหรับคนตรงหน้า มันเป็นเรื่องที่ยากพอสมควร ยิ่งนภาเป็นคนจิตใจดี ย่อมต้องรู้สึกผิดเป็นธรรมดา
"ไม่เป็นไรครับ มันจบแล้วนะ”
"มันตายหรือเปล่าคะ?"
"...."
"หนูไม่ได้กลัวนะ แค่อยากรู้”
ใจจริงเขาไม่อยากบอกเท่าไหร่นัก แต่ในเมื่อเธอถามแสดงว่าเธอคงรับมันได้...
"ครับ ตาย"
เธอเงียบไปครู่หนึ่งจนนนท์อดหวั่นใจไม่ได้
ถ้าเธอกลัวล่ะ ถ้าเธอรังเกียจเขาที่ฆ่าคน....
แต่ก่อนที่เขาจะคิดฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้ นภาก็เอ่ยขึ้นมาก่อน
"เฮ้อออ โล่งใจ ตายได้ก็ดี”
ไม่ได้พูดเปล่า เธอถอนกอดออกมายิ้มส่งยิ้มหวาน ๆ ให้เขา ทำเอานนท์ทั้งงงทั้งตกใจ ตอนแรกเธอทำท่าเหมือนจะรับไม่ได้ แต่อยู่ดี ๆ ก็ยิ้มแฉ่งออกมาซะงั้น เ
