"ต่อไปห้ามทำแบบนี้อีกรู้ไหม" น้ำเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยบอกขณะจับมัดรวบผมยาวสลวยของฟ้าใสที่นั่งขัดสมาธิหันหลังให้เขาอยู่บนเตียงในเวลาเช้ามืด เพราะต้องออกจากหอพักก่อนที่คนอื่นจะตื่น
"แล้วถ้าฟ้าใสคิดถึงพี่ธันน์ อยากเห็นหน้าพี่ธันน์ล่ะ" เสียงหวานออดอ้อนเบาหวิว อยากให้คนตัวสูงรู้ว่าเธอคิดถึงเขาจริงๆ อยากเห็นหน้าเขาในทุกค่ำคืนจริงๆ พอมีแฟนเธอก็เหมือนคนที่โหยหาความรักและอ้อมกอด ไม่อยากนอนคนเดียวอีกต่อไปแล้ว อยากอยู่ในอ้อมกอดของคนรักทั้งยามหลับและยามตื่น
"ก็วีดีโอคอลคุยกัน หันหน้ามา" มือหนาจับไหล่บางให้หันหน้ามาเมื่อจัดการกับผมของเธอเสร็จ
"แล้วถ้าอยากให้พี่ธันน์กอดล่ะฟ้าใสจะทำไง" ฟ้าใสพูดเสียงอ่อนเงยมองเจ้าของใบหน้าหล่อคมสันด้วยสายตาละห้อย
"พี่จะไปหาฟ้าใสเอง" ธันน์ตอบคนตรงหน้าด้วยใบหน้าที่ประดับด้วยรอยยิ้มละมุน ก่อนสวมหมวกแก๊ปลงไปบนศีรษะมน
"จริงนะ" ฟ้าใสสวมกอดเอวสอบด้วยความดีใจ ใบหน้าสวยยิ้มระรื่น
