พรึบ!!
กรี๊ดดดดดด!!!
ทันทีที่ไฟดับเสียงกรีดร้องด้วยความตกใจและความกลัวของฟ้าใส ยุ้ย หยาด ก็ดังประสานขึ้น อยากจะวิ่งออกไปจากห้องนี้แต่ขามันแข็งจนก้าวไม่ไหว ทำได้เพียงยืนกอดกันกลม หลับตาปี๋
"พวกเธอเข้ามาทำอะไรกันที่นี่" น้ำเสียงอันเย็นยะเยือกดังขึ้น ตามด้วยเสียงกรีดร้องด้วยความกลัวที่ดังขึ้นกว่าเดิมอีกครั้ง
กรี๊ดดดดดดดดดด!!!
"หยุด!!! พวกเธอจะกรี๊ดทำไมนักหนา แล้วก็ลืมตากันได้แล้ว" น้ำเสียงนั้นแปรเปลี่ยนเป็นดุกร้าวราวกับรำคาญเสียงแหลมของสามสาวที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดร้อง
"ไฟติดแล้ว ยุ้ย หยาด ลืมตาได้แล้ว" ฟ้าใสได้สติก่อนเพื่อนเอ่ยขึ้น สะกิดเรียกทั้งสองคนที่กอดเธอไว้แน่นด้วยอาการตัวสั่นงันงก
"จะบอกได้หรือยังว่าพวกเธอทั้งสามคนมาทำอะไรที่นี่ แล้วนั่นอีกมาทำอะไรกัน" ชายวัยกลางคนเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนสายตาจะพลันเห็นนักศึกษาชายสามคนยืนอยู่หน้าประตู
"พี่ธันน์" ฟ้าใสวิ่งเข้าไปสวมกอดธันน์
"เ
