เวลาล่วงเลยเกินหนึ่งชั่วโมงมาแล้วที่พราวมุกยืนรอนายแบบหนุ่มอยู่บนสะพานไม้จนขาแข็ง สืบเนื่องมาจากหลังรับประทานอาหารเสร็จสิ้นเจ้าตัวขอเวลาไปอาบน้ำแต่งตัว ทว่าสายจนป่านนี้แล้วยังไม่โผล่หัวมาให้เธอเห็นอีก
เสียงร้องครางของสัตว์เลี้ยงตัวโปรดอย่าง ‘เจ้าปักเป้า’ ซึ่งเป็นตัวนาคเพศผู้ดังออกมาไม่หยุด หญิงสาวลอบถอนหายใจออกมาอย่างนึกหงุดหงิด ชายหนุ่มที่ชักช้าถึงขนาดนี้
“ทนร้อนอีกนิดนะลูก แม่กำลังรอไอ้คนบ้ามันมาอยู่” พูดพรางหอมแก้มลูกรักในอ้อมกอดเพื่อปลอบประโลม
“พี่มุก! ตอใดอีไปกันครับ” (พี่มุก! เมื่อไหร่จะไปกันครับ)
ร่างสูงของชายหนุ่มผิวเข้มอย่าง ‘วาโย’ ตะโกนถามด้วยภาษาถิ่นใต้ขณะนั่งปาดเหงื่ออยู่บนเรือ เขารีบดันตัวลุกขึ้นมายืนข้างๆ คนเป็นเจ้านาย
พราวมุกยืนกอดอกมองตัวปัญหาที่เดินเก๊กหล่อมาแต่ไกล ก่อนจะใช้ดวงตาคู่สวยสำรวจเนื้อตัวของเขาอย่างคาดไม่ถึงว่าในชีวิตจะได้เห็นความแปลกประหลาดอะไรอย่างนี้
“ชุ
