ช่วงเช้าของวันหลังจากตื่นนอน วัณณ์ฎาก็ลงไปล้างหน้าแปรงฟันให้เรียบร้อย เมื่อเสร็จก็กลับขึ้นไปบนบ้าน ส่วนลออที่นอนอยู่บนเตียงพอรู้สึกตัวก็มองไปยังรอบห้องที่คุ้นเคย พอรับรู้เธออยู่ที่บ้านของวัณณ์ฎาจึงรีบดีดตัวลุกขึ้นด้วยความตกใจ
จากนั้นก็สำรวจร่างกายของตัวเองว่ามีอะไรแปลกไปหรือเปล่า เมื่อเห็นว่าทุกอย่างปกติแถมเสื้อผ้ายังอยู่ มีเพียงคราบน้ำเหนียว ๆ สีขาวติดอยู่ตรงเสื้อ ซึ่งเธอคิดว่าน่าจะเป็นอ้วกจึงไม่ได้สนใจ ก่อนจะนั่งนึกเหตุการณ์เมื่อคืนว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอถึงมานอนที่นี่ทว่าก็คิดไม่ออก จำได้ครั้งสุดท้ายคือนั่งกินเหล้ากับปันอยู่ที่ทุ่งนา...
“มาอยู่ที่นี่ได้ไงวะ?”
เมื่อนึกจนหัวแทบระเบิดลออจึงเลือกไม่สนใจ ดันตัวลุกจากที่เตียงแล้วเดินออกไปข้างนอก ซึ่งเป็นจังหวะที่วัณณ์ฎาเดินขึ้นมาบนบ้านพอดี
เธอจึงมองเขานิ่ง ๆ เพราะยังตึงกับคำพูดของเขาเมื่อวาน เช่นกันกับอีกคนที่เอาแต่เงียบไม่พูดไม่จาเพรา
