ด้านลออเมื่อเดินขึ้นมาบนบ้าน เห็นพ่อของเธอเดินออกมาจากห้องนอน ก็กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ จากนั้นก็เดินไปสวมกอดพ่อของเธอแล้วเอ่ยด้วยความรู้สึกผิด
“หนูขอโทษที่ทำให้พ่อเป็นห่วง”
“เมื่อคืนไปนอนที่ไหนมา?” แม้รู้อยู่แล้วแต่ก็อยากถามเพราะอยากรู้ว่าลูกสาวจะตอบว่าอย่างไร ลออได้ยินเช่นนั้นจึงเม้มปากแน่น ในขณะที่มือเล็กนั้นเลื่อนไปทางด้านหลังแล้วไขว้นิ้ว ก่อนจะตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“พอดีเมื่อคืนหนูกินเหล้านิดหน่อยก็เลยนอนบ้านปัน”
“วันนี้ต้องไปซ้อมรำใช่ไหม งั้นรีบไปอาบน้ำแล้วมากินข้าวเถอะ พ่อทำกับข้าวไว้แล้ว”
“จ้ะ” พูดจบลออก็คลายกอดพ่อเธอจากนั้นก็รีบเดินเข้าไปในห้องนอนเพื่อเอาผ้าเช็ดตัว โดยมีคนเป็นพ่อมองด้วยใบหน้าเรียบนิ่งแล้วพ่นลมหายใจเบา ๆ
ที่ไม่พูดไม่ใช่ว่าไม่เป็นห่วงหรือปล่อยปละละเลย แต่เห็นว่าลูกสาวโตแล้วจึงไม่อยากเข้าไปยุ่ง…
ทางด้านลออหลังจากอาบน้ำกินข้าวอิ่มก็รีบขับรถไปซ้อมรำ...
“เ
