“พี่วัณณ์!”
เมื่อเห็นจู่ ๆ เขาก็มาบ้านโดยไม่บอกไม่กล่าวลออจึงตกใจไม่น้อย ก่อนจะเลื่อนสายตาลงยังขันที่อีกคนถืออยู่ ทำเอาหัวใจดวงน้อย ๆ เต้นสั่นระรัวไม่เป็นจังหวะ อดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ ยิ่งเห็นอีกคนใส่ชุดมาเต็มยศเซตผมซะเท่ระเบิด
ใช่แน่ ๆ เขาต้องมาสู่ขอเธอแน่ ๆ ...
ทางด้านลองที่ยืนมองวัณณ์ฎาด้วยใบหน้างุนงง ก่อนที่อีกคนจะเดินเข้าไปหาแล้วพูดด้วยท่าทีนอบน้อม
“ผมมีธุระจะคุยด้วยครับ”
“อือ ขึ้นไปคุยบนบ้าน” เมื่อเห็นว่าคงเป็นธุระสำคัญและเป็นทางการ ลองจึงตอบกลับด้วยท่าทีวางมาด ก่อนจะเดินไพล่หลังไปยังบันได เมื่อพ่อของลออเดินขึ้นบ้านไปแล้ววัณณ์ฎาจึงเบี่ยงสายตาไปทางลออ ที่ยังยืนมองเขาด้วยใบหน้าตกตะลึงก่อนจะเดินมาถาม
“พี่มาทำไม?”
“เดี๋ยวก็รู้ขึ้นไปข้างบนกันเถอะ”
“มาขอหนูใช่ไหม?” แม้จะไม่อยากเข้าข้างตัวเองทว่าก็อดคิดไม่ได้ ลออจึงถามออกไปแบบไม่อ้อมค้อม วัณณ์ฎาถึงกับหลุดยิ้มในคำพูดของเธอ ก่อนจะข
