"จะให้ฟาเดินออกไปสภาพนี้จริงๆหรือคะ" หญิงสาวสำรวจเสื้อผ้าของตนเองด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์ยิ่งนัก
"ถ้าฟาไม่อยากเดินออกไป ให้ผมอุ้มออกไปก็ได้นะครับ" พิงยังคงแกล้งหยอกเย้าแฟนสาว
"ฟาไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นค่ะ แต่จริงๆแล้วฟาก็ไม่มีแรงเดินออกไปนะคะ เพราะว่าคุณทำให้ฟ้าอ่อนเพลียไปหมดเลย พรุ่งนี้ต้องตื่นไปเรียนไม่ไหวแน่ๆ" ใบหน้าสวยบูดบึ้ง
"ถ้างั้นฟาก็ขออนุญาตคุณพ่อให้ผมนอนที่นี่ไงครับ ผมจะได้ดูแลฟา แล้วก็จะได้ปลุกฟา แล้วก็จะได้ไปส่งฟาที่มหาวิทยาลัยพรุ่งนี้ด้วย" พิงยิ้มกริ้ม
"ถ้าอยากนอนก็ต้องกล้าขอคุณพ่อด้วยตัวเองสิคะ จะให้ฟาขอให้ได้ยังไง"
"ก็ตอนนี้ผมยังเข้าหน้าคุณพ่อฟาไม่ติดเลยนะครับ" พิงถอนหายใจเฮือกใหญ่
"คุณก็หาความจริงมาหักล้างความผิดของตัวเองสิคะ"
"ผมไม่ได้ทำอะไรผิดนะครับ พวกนั้นเขียนข่าวมั่วกันไปเอง"
"แต่เขาก็เขียนข่าวจากความเป็นจริงที่มันเคยเกิดขึ้นไม่ใช่หรือคะ" คนตัวเล็กกอดอกและทำที
