"ตกลงจะเอายังไงคะ?"
"หึ! เธอจะออกไปแก้ข่าวดีๆหรือต้องให้ฉันออกไปแก้เอง?" พิงกดเสียงต่ำ
"ทำไมคะ แค่นอนกับเมคืนเดียวทำอย่างกับไม่เคย"
"เพราะเคยไงถึงไม่อยากนอนอีก และฉันก็ไม่เคยพิศวาสอะไรในตัวเธอด้วย"
"คุณพิงคะ!"
"อย่ากล้าดีมาเรียกชื่อฉัน!"
"เมไม่ออกไปแก้ข่าวอะไรให้คุณทั้งนั้นแหละค่ะ!"
"ก็ตามใจ!" พิงหยัดกายขึ้นยืนด้วยสีหน้าเย็นชา อารมณ์ของเขาสงบนิ่งเสียจนหล่อนอ่านใจเขาไม่ออก
"คุณพิงคะ" ชายหนุ่มไม่ฟังเสียงเรียกของหล่อน เขาเดินออกไปยังประตูห้องทันที
เมรินทร์วิ่งตามพิงออกไป เธอสวมกอดเขาจากด้านหลังทำให้ชายหนุ่มจำต้องหยุดชะงัก ในขณะเดียวกันนั้นก็มีเสียงแฟลชปรากฏขึ้นจากมุมใดมุมหนึ่งของทางเดิน ใครคนหนึ่งซึ่งยืนแอบถ่ายรูปอยู่ในมุมของลิฟท์ไหวตัวหลบทัน พิงตกใจเล็กน้อยจึงหันขวับไปหาแสงแฟลชนั้นทว่ากลับไม่เห็นมีใครเลย เขาล้วงมือถือของตนเองออกมาจากกระเป๋าและเลื่อนกดปุ่มใดปุ่มหนึ่งบนหน้าจอและหั
