วันรุ่งขึ้นพิธีฌาปนกิจถูกจัดขึ้นเป็นวันสุดท้ายของงาน พระสวดมาติกาบังสุกุล ทอดผ้าบังสกุลและเป็นพิธีวางดอกไม้จันท์
พิธีทุกอย่างสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี ยาหยีมองเมรุเผาศพที่ควันสีดำลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยใจสงบนิ่ง ไว้อาลัยแก่มารดาผู้ล่วงลับเป็นครั้งสุดท้าย
“เก็บกระดูกของแม่เราเสร็จ ก็เดินทางไปกับอาเลยนะ จะได้ทำทุกอย่างเสียให้เรียบร้อย” ศรีสุดาพูดกับหลานสาว ยาหยีจึงพยักหน้ารับ
“หยีมีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณอาทั้งสองด้วยค่ะ”
“มีเรื่องสำคัญอะไรจ๊ะ”
“หยีขอไม่รับมรดกทั้งหมดค่ะ หยีแค่อยากไปกราบหลุมศพของคุณพ่อ คุณปู่และคุณย่าเท่านั้น” สองสามีภรรยาได้ยินเช่นนั้นก็ถึงกับหูผึ่งในทันที
“หยีคิดดีแล้วเหรอ” ศรีสุดาเอ่ยถามเหมือนไม่แน่ใจ ความจริงนังเด็กนี่มันต้องอยากได้ทรัพย์สมบัติทั้งหมดที่สมควรจะได้สิ เพราะมันจะทำให้ชีวิตดีขึ้น สุขสบายขึ้น ร่ำรวยอยู่บนกองเงินกองทองไม่ต้องทำงานอะไรให้เหนื่อย เป็นคนรวยดีจ
