ปานวาดปลอบใจตัวเองว่าคงมิมีอันใดดอก หล่อนมิควรคิดมากจนมิสบายใจเช่นนี้ ก็นางเห็นว่าสาลี่ตายไปต่อหน้าต่อตาแล้วนี่นา เอามือไปจ่อที่จมูกก็พบว่าไม่หายใจแล้ว
ปานวาดนอนหลับไปด้วยความเหนื่อยล้าก่อนที่เสียงบางอย่างจะดังขึ้น
“เอาชีวิตของข้าคืนมา เอาชีวิตของพวกข้าคืนมา” เสียงยาน ๆ ที่ดังขึ้นทำให้ปานวาดต้องลุกจากเตียงด้วยท่าทีง่วงงุน
“พวกแก อย่าเข้ามานะ” เมื่อหล่อนได้เห็นวิญญาณของสองพี่น้อง ทั้งกล้าและสาลี่ อีกทั้งลูกน้องอีกมากมายของกล้า ปานวาดก็ถึงกับกรีดร้องสุดเสียงด้วยความตกใจสุดขีด
“เอาชีวิตของกูคืนมา!” เสียงตวาดของสองพี่น้องทำให้ปานวาดลนลานยกมือขึ้นท่วมหัว
“อย่าเข้ามานะ ข้ากลัวแล้ว ข้าขอโทษ ข้ามิได้ตั้งใจที่จะทำแบบนั้นจริง ๆ แต่ข้ามีความจำเป็น”
ตอนเป็นคน หล่อนใช้เล่ห์เหลี่ยมหลอกคนพวกนี้ไปฆ่าได้ แต่เป็นผีหล่อนมิกล้าหรอก ด้วยความที่หล่อนกลัวผีมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ทำให้ตอนนี้ร่างของปานวาดส
