“คุณหนูจะดูหน้าของนางรึไม่ นางดิ้นและฤทธิ์เยอะ ลูกน้องของข้าก็เลยรุนแรงไปหน่อย นางเลยเละไปหมดทั้งตัว” กล้าทำท่าจะเปิดผ้าคลุมศพของมณีจันทร์ออก แต่ปานวาดรีบห้ามปรามเอาไว้เพราะขยะแขยงและรังเกียจ มิอยากมองเพราะรู้สึกพะอืดพะอมเหมือนจะอาเจียนจากกลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งไปทั่วบริเวณ
“พี่กล้าทำดีมากเลยจ้ะ ต่อจากนี้ไปพี่กับข้าก็จะได้ครองรักกันไปจนวันตาย” ยามออดอ้อนเรียกพี่เชื้อเสียดิบดี ปานวาดรู้ดีว่าเวลาไหนควรทำตัวเยี่ยงไร ให้ผู้ชายรักผู้ชายหลง
“ข้ากับคุณหนูจะครองรักกันไปจนวันตาย” กล้าพาปานวาดกลับเรือนของตนเอง
ปานวาดทำกับแกล้มให้กล้าและลูกน้องเลี้ยงฉลองกันที่ทำงานได้สำเร็จ และกล้ากับปานวาดจะได้แต่งงานอยู่กันฉันผัวเมียเสียที
เมื่อเมาได้ที่ กล้าก็พาเมียขึ้นห้อง ปานวาดเบียดร่างเข้าไปหากล้าอย่างยั่วเย้า สีหน้าหิวกระหายของเจ้าหล่อนทำให้กล้าซุกใบหน้าเข้าหา หล่อนหัวเราะคิกคักอย่างมีจริตจะก้าน ดันใบ
