“นังมณีจันทร์น่ะต่อหน้าทำเป็นดี ลับหลังนางก็ใส่ร้ายป้ายสีข้า แถมยังทำไม่ดีกับข้าอีกตั้งหลายอย่าง ตอนข้าหมั้นหมายกับพี่แสน นางก็ยั่วยวนจนพี่แสนตกเป็นของนาง ทำให้ข้าช้ำใจยิ่งนัก ข้าจึงคิดสั้นหนีตามหมื่นราชไป ทั้ง ๆ ที่ข้ารักเจ้าเหลือเกิน ตอนนี้ข้าสำนึกแล้ว แต่ข้าคงนอนตายตาไม่หลับ หากมิได้แก้แค้นนางให้สาสม” ปานวาดหันมามองกล้าทั้งน้ำตา นั่นทำให้กล้าใจอ่อนยวบ
“ก็ได้ ข้าจะจัดการตามที่เจ้าขอ” ประโยคนั้นทำให้ปานวาดโผเข้าซบอกของกล้าอีกครั้ง เหยียดยิ้มออกมาอย่างสาแก่ใจ
“ข้ารักเจ้าเหลือเกิน” ปานวาดปดคำโต เพื่อจะหลอกใช้กล้าอีกครา
“เจ้าจะลงมือเมื่อไหร่” ปานวาดเอ่ยถามด้วยหัวใจระทึก ขอแค่กำจัดมณีจันทร์ไปได้ แค่นั้นหล่อนก็พอใจแล้ว หากแสนมิได้รักใคร่ไยดีตนก็มิเป็นไร หล่อนค่อยหาวิธีทำเสน่ห์เล่ห์กลเอาก็ได้ มันมีวิธีหลายอย่างที่จะจัดการกับแสนหากมิมีมณีจันทร์ขวางหูขวางตาหล่อนอีก
หากมิมีนังมณีจันทร์แล้วห
