15 นาทีต่อมา
ภายใน Zero One Club
เสียงดนตรีอิเล็กทรอนิกส์กระหึ่มก้องทั่วคลับ ผสมกับแสงไฟสีฟ้าอมม่วงที่สาดผ่านใบหน้าของผู้คนมากมายที่กำลังเริงร่าอยู่ท่ามกลางค่ำคืนแห่งอิสรภาพ
พอร์ชก้าวเข้ามาด้านในอย่างเร่งรีบ ดวงตาคมกวาดมองหาเป้าหมายทันที
เมื่อเห็นพี่ส้มโอที่อยู่ไม่ไกล เขาก็เดินเข้าไปทัก
“พี่… สายลมอยู่ไหน?”
“ตรงนั้น” ส้มโอพยักเพยิดไปทางกลุ่มโต๊ะโซฟาโซนในสุด “ดูเหมือนจะเริ่มเมาแล้ว”
พอร์ชหันตามสายตาไป แล้วก็เห็น…
เธอ...ยัยแสบของเขา
สายลมในเดรสบางเบาสีขาวนวล สะโพกขยับเล็กน้อยตามจังหวะเพลง
และ… มือที่กำลังยกแก้วช็อตขึ้นดื่มจนหมด
“มาพลอดรักกันอีกละ ไปไกล ๆ หน่อยได้ไหม…”
เสียงพึมพำจากปากเล็ก ๆ นั้นดังพอให้คนใกล้ได้ยิน แต่เธอก็ไม่รู้เลยว่าเจ้าของชื่อ
…กำลังเดินเข้ามาหาเธอ
เธอหันไปสบตาเขาโดยไม่ตั้งใจ แล้วรีบหลบตาทันที
แต่ไม่ทันแล้ว…
หมับ!
มือใหญ่คว้าข้อมือบางแน่นหนา พอร์ชไม่พูดส
