“ร้อนจัง… คอก็แห้ง…”
เสียงสายลมเบาหวิว สะลึมสะลือไม่รู้เรื่องรู้ราว
เธอพลิกตัวขึ้นมา แล้วคร่อมพอร์ชไว้แบบไม่รู้ตัว
มือของเธอกุมที่หน้าอกตัวเอง พลางพึมพำ
“ช่วยหน่อย… ร้อน…”
“เฮ้ย! ยัยแสบ ตั้งสติหน่อย!” พอร์ชเบิกตากว้าง
เขารีบประคองไหล่เธอไว้ ห้ามไม่ให้โน้มตัวลงมาใกล้กว่านี้
“อย่าบอกนะว่า…เธอโดนวางยา”
พอร์ชกัดฟันแน่น ดวงตาเข้มข้นฉายแววสับสนกับความร้อนรน
เขารู้ว่าสายลมไม่เคยกินเหล้า หรือถ้ากินก็แค่นิดเดียว นี่มันผิดปกติ
เขารีบอุ้มสายลมขึ้นจากตัวเอง
วางเธอลงบนโซฟาอีกฝั่ง เปิดแอร์เบอร์แรงสุด แล้ววิ่งไปเอาน้ำเย็นมา
“เธอไม่ได้เมาแน่ๆ… มีใครให้เครื่องดื่มแปลก ๆ กับเธอใช่ไหม…”
“ทำไมวันนี้พี่หล่อจัง...” สายลมพูดเสียงยาน ๆ ใช้แขนเรียวล็อกคอของชายตรงหน้าเอาไว้
“นี่ ตั้งสติหน่อย...อือ”
พอร์ชพูดยังไม่ทันจบ ก็ถูกประกบด้วยริมฝีปากบาง แม้ว่าคนตัวเล็กบนร่างจูบมาอย่างไม่ประสีประสา แต่ก็ปลุกคว
