เย็นวันนั้น ณ คฤหาสน์ตระกูลปัจภักดี
เสียงเพลงบรรเลงคลอเบา ๆ ดังอยู่ในห้องสปาส่วนตัวของคุณหญิงอรไพลิน มารดาของพอร์ช ที่กำลังนอนแช่เท้าด้วยสมุนไพรสูตรโบราณ กลิ่นตะไคร้หอมอบอวล ปลายนิ้วกำลังถูกพนักงานนวดเล็บอย่างประณีต
“คุณพอร์ชมาแล้วค่ะคุณหญิง”
เสียงแม่บ้านรายงาน
คุณหญิงหรี่ตาขึ้นเล็กน้อยแล้วอมยิ้ม
“มีธุระอะไรกับแม่ถึงได้มาหาถึงห้องสปา ฮึ? หรือว่ากำลังจะทำสาวท้อง?”
“แม่!” พอร์ชเบิกตา ก่อนส่ายหัวแรง ๆ แล้วเดินเข้ามานั่งข้างเก้าอี้ของแม่
“เปล่าครับ ไม่ได้ทำใครท้อง…” เขาพูดอย่างจริงจัง
“งั้น?” คุณหญิงเลิกคิ้วอย่างสง่า
พอร์ชกลืนน้ำลายเล็กน้อยก่อนจะตอบ
“ผม… ผมควรจะเป็นฝั่งเป็นฝาได้แล้วครับแม่”
“ผู้หญิงที่ผมรัก เขาอยู่กับผมมาตลอด อยู่กับผมทั้งตอนผมโง่และตอนที่ผมพยายามจะดีขึ้น…”
“ทางบ้านเขาเร่งมาแล้ว แม่…ช่วยไปขอสาวให้ผมหน่อยนะครับ”
คุณหญิงนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ
“เฮ้อ… ฟังแ
