เวลา ตี 2:40 น.
พอร์ชสะดุ้งตื่น มาฟังเสียงลมหายใจแผ่วเบาของสายลมยังคงสม่ำเสมอ ขณะที่ร่างบางหลับพริ้มอยู่ใต้ผ้าห่มผืนบางบนเตียงของเขา แก้มใสนั้นเริ่มแดงจัดผิดปกติอีกครั้ง
พอร์ชนั่งพิงหัวเตียง มองเธอด้วยแววตาที่ไม่เหมือนเดิม ไม่ใช่แค่ความเจ้าเล่ห์หรือชอบแกล้งเหมือนก่อน แต่เต็มไปด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ลึกซึ้ง และกังวล
เขายกหลังมือแตะหน้าผากของสายลมอย่างแผ่วเบา แล้วก็ต้องขมวดคิ้วทันที
“ไข้ขึ้นอีกแล้ว…”
เขาลุกพรวดออกจากเตียง สวมเสื้อแบบลวก ๆ แล้วเดินออกจากห้อง
กลางดึกที่ร้านสะดวกซื้อใกล้คอนโด…
พอร์ชยืนอยู่หน้าชั้นวางยา
เขาหยิบแผ่นแปะลดไข้ ยาลดไข้สำหรับผู้หญิง และลังเลเล็กน้อยก่อนจะหยิบกล่องยาคุมฉุกเฉินขึ้นมาจ่ายที่เคาน์เตอร์ แต่เขาก็คิดถึงเรื่องความสัมพันธ์เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนอีกครั้ง จนเหม่อลอย
“รีบเลยพี่ คนข้างหลังมีอีกคิว”
เสียงแคชเชียร์เรียกสติเขา
“อ้อ…ครับ” พอร์ชยื่นบัตรจ่าย
