วันต่อมา
หลังจากที่นักรบออกไปบริษัท ม่านมุกก็ได้โทรไปถามหาที่อยู่ของแม่เธอแม่ของเธอจนได้รู้ว่าแม่ของเธอเช่าบ้านไว้อยู่ในซอยถัดไปจากซอยบ้านของนักรบ เป็นซอยเล็กๆมีบ้านเช่าจำนวนมากแต่เป็นบ้านเช่าเก่าราคาถูกสภาพยังใช้ได้เหมือนเดิมแต่มันก็เก่าไปตามสภาพและกาลเวลา ม่านมุกยืนไล่มองภาพบ้านที่แม่เธอได้มาเช่าอยู่ก่อนจะเปิดประตูแล้วก้าวขาเดินเข้าไปด้านใน ส่วนลูกน้องของนักรบก็สตาร์ทรถรออยู่ด้านนอกไม่ได้เข้าไปแต่อย่างใด
"แม่!! แม่อยู่ไหมคะมุกเองนะคะแม่ แม่คะ! แม่ได้ยินมุกหรือเปล่า มีใครอยู่บ้านไหมคะ!" ม่านมุกเดินเข้าไปแต่ไม่พบใครเธอจึงตะโกนเรียกรอบบ้าน
"โอยย!! ใครมาตะโกนเต็มบ้านของกูเลยว่ะ!!" เสียงทุ้มต่ำพูดดังมาจากบนบ้านก่อนที่เจ้าของเสียงจะเดินลงมา ม่านมุกถึงกับเบิกตาโพลงเมื่อได้เห็นคนตรงหน้ามันคือพ่อเลี้ยงของเธอนั่นเอง
"พะ....พ่อเลี้ยง!" ม่านมุกอุทานออกมา
"อ้าว!นึกว่าใคร ลูกสาวสุดที่รักนี่เอง
