แควก!!
นักรบฉีกกระชากเสื้อของม่านมุกอย่างแรงจนขาดลุ่ย ขอบเสื้อที่ถูกฉีกขาดบาดเข้ากับเนื้ออันบอบบางของม่านมุกจนเกิดเป็นรอยแดงห้อเลือดขึ้นมา
"ฮึกก...อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันสัญญาว่าจะไม่ไปที่นั่นอีกแล้ว" ม่านมุกยกมือไหว้ชายตรงหน้าอย่างอ้อนวอน น้ำสีใสไหลออกมาจากดวงตาคมครั้งแล้วครั้งเล่า แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เธอน่าสงสารสำหรับเขาเลย นักรบมองใบหน้าสวยด้วยสายตาที่เฉียบคมเหมือนกับเหยี่ยวที่กำลังจ้องเหยื่ออันโอชะของมัน
"หมดเวลาสำหรับเธอแล้ว ฉันปล่อยให้เธอลอยนวลมาหลายวันแล้ว ฮึ่มม!!" นักรบครางในลำคออย่างรุนแรงก่อนจะจับมือของม่านมุกทั้งสองข้างขึ้นล็อกไว้เหนือหัวด้วยเนคไทของเขา แขนทั้งสองข้างของม่านมุกถูกล็อคติดไว้กับหัวเตียงเธอไม่สามารถขยับหนีไปไหนได้เลยนอกจากจะพยายามดิ้นอย่างแรงที่สุด
"หยุดดิ้น! ถ้าเธอไม่อยากเจ็บตัวไปมากกว่านี้!" นักรบพูดเสียงเข้มก่อนจะผละตัวลุกออกมาจากม่านมุกแล้วถอดเสื้อผ้าออกอย่างใ
