เธอเผลอยิ้มก่อนจะค่อยๆ ไล้นิ้วกับใบหน้าของเขาเบาๆ ยามเขาหลับดูอ่อนเยาว์กว่าอายุจริงมากนัก และเขาก็ดูใจดีกว่าตอนตื่นเสียอีก เธออยากอยู่แบบนี้ไปนานๆ แค่ได้แอบมองเขาก็พอใจแล้ว
“อุ๊ย!”
เขาตะครุบนิ้วของเธอ พราวรุ้งสะดุ้งตกใจเมื่อได้สบสายตาดุดันคู่นั้น
“ทำอะไร” เขาถามด้วยใบหน้าบึ้งตึง
“เปล่าค่ะ”
“โกหกเก่งเหมือนพี่ชายเลยนะ ฉันเห็นว่าเธอทำอะไร ยังจะมาบอกว่าเปล่าอีก”
เขาปล่อยมือของเธอ ก่อนจะก้าวลงจากเตียง
“ขอบคุณพี่เต้นะคะที่ยอมใจอ่อน”
“ใครว่าฉันใจอ่อนกับเธอ จะไปไหนก็ไป!”
เขาตวาดลั่นชี้นิ้วไปที่ประตู เธอมองเขาตาปริบๆ คอตกแต่ไม่กล้าแม้แต่จะปริปากอีก
“ไปสิ”
ยิ่งเห็นเธอเชื่องช้าเขาก็รีบดันหลังของเธอออกไป ก่อนจะปิดประตูโครมใหญ่ เตชินท์ลูบใบหน้าของตัวเองไปมา แล้วถอนใจแรงๆ
พราวรุ้งนั่งกอดเข่าเจ่าจุกมองกระเป๋าของตัวเองนิ่งๆ บอกตัวเองว่า เธอจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด
เตชินท์คิดว่าพราวรุ้งไปแล้ว แ
