เช้าวันต่อมา_
เปลือกตาคมเลื่อนเปิดอย่างช้าๆ เมื่อรับรู้แสงกระทบใส่ ปลุกให้คนที่เพิ่งหลับไหลตื่นขึ้นมา ก่อนจะเหลียวมองใบหน้าสวยหลับตาพริ้ม ยังนอนซุกอยู่ในแผงอกกว้างหาความอบอุ่น
"....." เขาไม่ได้มีคำใดจะเอื้อนเอ่ย เดี๋ยวจะปลุกให้เพิ่งนอนตื่นมาอย่างไม่สดใส เพราะกว่าเมื่อคืนนี้ที่เขาจะรู้สึกว่าสารบางอย่างในตัวจะหมดไป ร่างอรชรก็เหนื่อยสะบักสะบอมไม่น้อย
มือหนาเลื่อนมาดึงเอาผ้านวมคลุมเรือนร่างเปลือยเปล่า ปกปิดสัดส่วนล่อแหลมและไอหนาวของเครื่องปรับอาการยังทำงานต่อเนื่อง
"หื้ม..ตื่นแล้วเหรอ?" เสียงหวานเอ่ยถาม เธอลืมตามาก็เจอไตรภูมิกำลังนอนมองหน้าอยู่ ไหนจะนอนซุกแขนเขาทั้งคืนคงจะปวดเมื่อยไม่น้อย เลยขยับตัวมานอนหมอนหนุนอีกใบแทน
"วันนี้พี่เคลียร์งานให้หมดแล้ว นอนต่อก่อนเถอะ" เสียงเข้มบอกราบเรียบ
"จริงเหรอคะ ไม่มีงานทำแล้วใช่ไหมวันนี้?"
"อืม" ความแปลกใจเกิดขึ้นเมื่อมองเห็นดวงตากลมเป็นประกาย
