ตุ๊บ~
สองมือบางนำแก้วเครื่องดื่มมาวางบนโต๊ะ จะเป็นกาแฟดำของสามีและชาเขียวของเธอ เมื่อได้พากันมายังริมแม่น้ำแห่งนึง จะเป็นโซนติดภูเขาเล็กๆ แบบสงบเงียบเหมาะกับการพักผ่อนทางจิตใจ
"ทำไมถึงพาพี่มาที่นี่ล่ะ" ร่างสูงเอ่ยถาม นั่งบนเก้าอี้ตัวยาวมีภรรยารีบมาพิงด้านข้าง
"พี่ไตรทำงานหนักมามากแล้ว ณิเลยชวนมารับธรรมชาติน่าจะดีกว่าค่ะ แล้วอีกอย่างไว้เราหิวค่อยไปห้างตอนเย็นหลบแดดร้อนๆ ก็ได้"
"เหมือนเราไม่ทำงานหนักเลยนะ?" เสี้ยวหน้าคมเอียงแซว
"ณิก็ไม่ได้เที่ยวเลยเหมือนกัน ตั้งแต่บินกลับมาคุณพ่อก็ป่วยพอดี แล้วพี่ไตรล่ะเที่ยวครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่คะ" เรียวปากบางเม้มเก็บคราบฟองนมเบาๆ ตอนที่จิบชาเขียวเรียกความสดชื่น
แต่การอดนอนค่อนคืนก็พาตัวเองง่วงเป็นพักๆ เลยเอียงศรีษะเล็กพิงหัวไหล่ใหญ่
"ประมาณปีก่อนได้ นอกนั้นก็มีแต่พาคนในสำนักงานไปเลี้ยงข้าวมากกว่า" มุมปากหยักกระตุกยิ้มกับการแสดงออกของณิชา คิดสิ่ง
