"ไร้สาระ"
"ไร้สาระตรงไหนคะ ถ้าเดวาโตเราต้องคบกันอยู่ดี"
ฉันตอบขณะที่หน้ายังบึ้งตึง ถึงฉันจะอายุสิบสามแต่ฉันก็ใฝ่เรียนใฝ่รู้เรื่องความสัมพันธ์ของคนนะ คนเราจะแต่งงานกันได้ต้องศึกษาดูใจกันก่อน จากนั้นค่อยตกลงคบและใช้ชีวิตร่วมกัน
เรียนรู้กันเร็วก็ไม่ได้แย่สักหน่อย ฉันอยากมีแฟนเป็นผู้ชายหล่อลูกมหาเศรษฐีอย่างพี่แทนคุณจะบ้าตายอยู่แล้ว เพื่อนในห้องเล่นหมากเก็บ เดวามีแฟนหล่อเพอร์เฟกต์ยิ่งกว่าพระเอกนิยาย นี่แหนะๆขิงซะเลย
"ยังไม่ถึงเวลา" แป่ว นี่คือคำตอบของเขา แถมตอบมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่นด้วย
"ถ้าถึงเวลาก็ขอเดวาเป็นแฟนด้วยนะคะ"
ฉันพูดออกไปโดยไม่คิดอาย เพราะเป้าหมายมีไว้พุ่งชน แต่เขาเงียบและมองไปทางอื่น ราวกับคำพูดของฉันมันผ่านหูซ้ายทะลุหูขวาซะงั้น
"พี่แทนคุณคะ..." ฉันไม่ยอมหรอก ต้องชวนคุย
"..."
"หิวไหม"
"ไม่"
"ว้าเสียดาย เดวากะจะโชว์ฝีมือจับปลาให้กินซะหน่อย"
เขาส่ายหน้าเอือมระอา แต่อ
