37 | ย้อนวัย

1890 คำ

รางวัลคนเก่งที่ฉันได้รับมันวิเศษที่สุด มันเต็มไปด้วยความสุขที่แทบจะเอ่อล้น สุขกาย สบายใจ ความรักที่ถูกมอบให้ผ่านภาษากายเป็นอะไรที่ฉันปรารถนาจากเขามาตลอด ฉันก้มมองพี่แทนคุณพลางแอ่นอกสะท้าน และเมื่อประสานสบตากับสายตามหาอำนาจก็กัดริมฝีปากเบาๆอย่างยั่วยวน "ครางออกมา..." "อะ อื้อ~" "ครางชื่อพี่สิที่รัก..." เขาว่าพลางย้ายริมฝีปากตัวเองไปเบื้องล่าง ผ่านหน้าท้อง ผ่านสะดือ แล้วรูดแพนตี้ตัวน้อยลงจากเรียวขา ยิ่งฉันก้มมองสมองก็ยิ่งเชื่องช้า มันไม่ได้หลงลืมแต่ค่อยๆจดจำรสสัมผัสและรายละเอียดที่แสนคุ้นของเขา ภาพวันแรกที่เราเจอกัน... ภาพวันที่เขาแอบวางดอกไม้ให้ฉัน ภาพวันที่เราจับมือกันครั้งแรก หอมแก้ม กอด จูบ ไปจนถึงภาพแห่งความสุขกับเซ็กส์ที่เป็นครั้งแรกของกันและกัน นี่สิถึงเรียกว่ารื้อฟื้น... ฉันจำได้หมด ราวกับเรื่องราวเหล่านั้นเกิดขึ้นเมื่อวาน ••• สิบปีที่แล้ว... สวนเลิศดนุ ,จังหวัดจันทบุรี "

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม