หนียังไงก็ไม่พ้น
1666 คำ
ยาหยีที่ใช้ชีวิตอยู่ที่อเมริกาในช่วงปิดเทอม เธอหนีความวุ่นวายของเทมนอร์ทมาถึงที่นี้ และมันก็เป็นอย่างที่เธอคิด เขาไม่ได้ตามมาวุ่นวายกับเธออีก
“ หยีลูก วันนี้เราไปทานข้าวข้างนอกกัน ลุงพันธุ์ชวนมา ”
กรวิชท์บอกกับลูกสาว ตั้งแต่ยาหยีมาอยู่ที่นี้เดือนกว่าแล้ว เขาก็ไม่เห็นลูกจะออกไปเที่ยวที่ไหน พอถามก็บอกว่าไม่อยากไป อยากพักผ่อนอยู่บ้านมากกว่า เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรลูกนะ เพราะคิดว่าลูกคงต้องการแบบนั่น
“ ได้ค่ะ ”
ไหนๆก็มาแล้ว ออกไปเปิดหูเปิดตาบ้างแล้วกัน ฉันอยู่บ้านไม่ยอมออกไปไหนมาแรมเดือน เพราะกลัวว่า เทมนอร์ทจะตามมาวุ่นวาย แต่เดือนกว่าผ่านไปฉันมั่นใจแล้วว่า เขาไม่มาวุ่นวายแน่ เลยถือโอกาสนี้ออกไปข้างนอก
วันนี้ครอบครัวของฉันมาทานข้าวที่ร้านอาหารของลุงพันธุ์ ลุงพันธุ์เปิดร้านอาหารที่นี้ มีอาหารไทยด้วยนะ สังเกตด้วยตาก็คงจะขายดีมาก เพราะคนแน่นทุกโต๊ะ
“ ไอวิทย์ทางนี้ ” ลุงพันธุ์เดินมาต้อนรับครอบครัวเรา และฉันก็ยกมือไหว้เขา
“ สวัสดีค่ะลุงพันธุ์ ”
“ หืม ยาหยีเหรอเนี่ย โตเป็นสาวแล้วสวยมากลูก ” ลุงพันธุ์บอกกับฉัน ฉันได้แต่ส่งยิ้มให้เขาแทน
“ เข้าข้างในกันดีกว่า ไอวิทย์ ” แล้วลุงพันธุ์ก็เดินนำพวกเรามาที่โต๊ะ โต๊ะหนึ่ง
” อยากกินอะไรสั่งได้เต็มที่เลยนะยาหยี เดี๋ยวพี่ขุนพลก็มา “
ลุงพันธุ์บอกกับฉัน พี่ขุนพลหรอ ไม่ได้เจอพี่เขานานมากแล้วนะ พ่อฉันกับลุงพลเป็นเพื่อนกัน เมื่อก่อนตอนที่ท่านทั้งสองอยู่ไทย ฉันกับพี่ขุนพลมีโอกาสได้เล่นด้วยกันบ่อยๆ ยาหยีทำการสั่งอาหารจนเสร็จ รอเพียงไม่นานอาหารร้านลุงพันธุ์ก็มาเสริฟ พ่อกับลุงพันธุ์นั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน
” ขอโทษที่มาช้าครับ “ เมื่อได้ยินเสียงคนมาให้ ยาหยีก็เงยหน้าขึ้น อื้อหือ พี่ขุนพล โครตหล่อ
” สวัสดีครับลุงวิทย์ สวัสดียาหยี เป็นสาวแล้วนะเรา “
ขุนพลสวัสดีเพื่อนของพ่อเขาและไม่ลืมทักทายสาวน้อยของเขาด้วยเช่นกัน
” สวัสดีค่ะพี่ขุนพล “
ยาหยีตอบออกไปและยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม แล้วทุกคนก็นั่งคุยและทานข้าวกันจนอิ่ม ไม่ลืมที่จะถ่ายรูปตอนจะกลับ ฉันเลยถือโอกาสโฟสรูปลงไอจีตัวเองด้วยเลย
ด้านเทมนอร์ท
หลังจากที่ผมรู้ว่า ผู้ชายคนนั่นที่ยาหยีลงรูปคือใคร ผมก็รีบเคลียร์งานทุกอย่าง จนเสร็จและขอป๊าม๊า พักผ่อนสัก อาทิตย์ โดยอ้างว่า ตั้งแค่จบมายังไม่ได้พักเลย และม๊าผมก็เข้าใจ ถุงจะขัดใจป๊านิดหน่อยก็เถอะ
เทมนอร์ทตั้งใจจะบินไปอเมริกา เพื่อจัดการเมียรัก ตั้งแต่วันนั่นที่ยาหยีลงรูป เธอก็ลงอีกเรื่อยๆ และบางรูปก็มีผู้ชายคนที่ว่า เป็นลูกชายเพื่อนพ่อของยาหยี นี้คือสาเหตุที่ทำให้เขาอยู่ไม่เป็นสุข จนต้องเคลียร์งาน และบินไปลากเธอกลับ
“ อย่าคิดจะหนีไปมีคนอื่นไม่มีทางสะหรอก ” เทมนอร์ทพูดออกมา เมื่อดูรูปล่าสุดในไอจีของยาหยี
เครื่องบินบินลัดฟ้าจากเมืองไทยสู่อเมริกา เป็นเวลา 20 ชั่วโมงกว่า เทมนอร์ทจะมาถึงที่นี้ โชคดีว่า มีคนของคุณปู่เขามารอรับ เทมนอร์ทเลยไม่ต้องยุ้งยากในการหารถหรือหาที่พัก ปู่และย่าของเทมนอร์ทอยู่ที่นี้ เขาเลยบอกป๊ากับม๊าเขาว่าจะมาพักผ่อนที่นี้
“ ปู่สวัสดีครับ ” ตอนนี้ผมมาถึงที่บ้านปู่ก็เจอท่านรอรับอยู่หน้าบ้าน
“ ไปพักเถอะ ” ปู่บอกผม
“ ไม่เป็นไรครับ ผมว่าจะไปเที่ยวเลย ”
ผมมาถึงที่นี้ก็เป็นเวลา 10 โมงของที่นี้ เรื่องอะไรจะพัดก ใจผมแทบอยากไปลากยาหยีสะตอนนี้เลย
“ ไม่เหนื่อยเหรอ ” คุณปู่ถาม
“ ไม่ครับ ผมไปก่อนดีกว่า ”
ผมตอบปู่จบ ก็เป็นจังหวะที่ลูกน้องของผมมารับพอดี มันจะได้พาผมไปหายาหยี มันรายงานผมว่า ยาหยีออกไปเที่ยวเล่นข้างนอก ถ้าผมไม่ไปตอนนี้ ผมคงต้องรอเจอเธออีก ผมไม่อยากรอเลยรีบไป
“ ตัวเล็กทานขนมอันนี้อร่อยมากเลยนะ ”
พี่ขุนพลยื่นจานขนมคอซองมาให้ฉัน วันนี้เราออกมาทานข้าวข้างนอกด้วยกัน และว่าจะไปเที่ยวกันต่อ ตั้งแต่ที่ได้ไปกินข้าวกับลุงพันธ์และพี่ขุนพลวันนั้น ก็ทำให้ฉันมีเพื่อนเที่ยวอย่างตอนนี้ พี่ขุนพลอาสาพาฉันเที่ยวจนกว่าจะกลับ อีกสองอาทิตย์ฉันก็ต้องกลับแล้ว เพราะมหาลัยจะมอบตัวแล้ว
“ หืม อร่อยจริงๆด้วยค่ะ ”
ฉันหั่นขนมเขาปาก แป้งของขนมคอซองนี้ นิ่มมากและรสชาติก็อร่อยมากๆเช่นกัน เรานั่งทานอาหารด้วยกันและคุยไปอยู่สักพัก ก็ได้ยินเสียงใครคนนึง
“ อร่อยมากมั้ยครับเมีย ”
ยาหยีหันไปมองตามเสียง เพราะตอนแรกที่เธอได้ยิน คิดว่า ไม่ใช่แค่พอหันไปหาเจ้าขอเสียงและคำพูดนี้ก็ทำให้ยาหยีตาโต และเรียกชื่อเขาออกมา
“ เทมนอร์ท ”
“ ไง จำชื่อผัวได้ด้วยเหรอ ”
เทมนอร์ทพูดกับยาหยี แต่สายตามองไปที่คนข้างๆของยาหยี
“ ตัวเล็กรู้จักเหรอครับ ”
ขุนพลที่ไม่รู้ว่า สองคนรู้จักกันรึป่าว แต่ยาหยีเรียกชื่อ คนตรงหน้านิ คงรู้จักกัน แต่ถามดีกว่า เพื่อความแน่ใจ
“ เอ่อคือ ” ยาหยีไม่รู้จะตอบว่าอะไร ต้องตอบพี่ขุนพลว่าเพื่อนหรอ รึว่า คนที่เธอแสนเกียจดีละ
“ ตอบไปสิ ”
เทมนอร์ทมองหน้ายาหยี และส่งสายตาจ้องจนยาหยีเริ่มรู้สึกเสียวสันหลังกับสายตาที่เทมนอร์ทมอง
“ ค่ะ รู้จัก ”
ยาหยีพูดเสียงแผ่วเบา และมันก็ทำให้เทมนอร์ทเริ่มกัดฟันแน่น ทำไมไม่แนะนำว่ะ ว่าเขาคือผัว บอกทำเชี้ยอะไร แค่รู้จัก
“ คุยกันหน่อยดิ ”
เทมนอร์ทพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ และดึงข้อมือยาหยีให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้
“ ปล่อยยาหยีนะ ”
ขุนพลเริ่มรู้สึกว่า สองคนนี้คงไม่ใช่แค่รู้จักกันธรรมดา เพราะสายตาที่ชายหนุ่มคนนี้มองเขา เหมือนจะกินเลือดกินเนื้อเขาเลยก็ว่าได้ แต่จะให้มาลากยาหยีแบบนี้ คงไม่ดีแน่ถ้าเขาไม่ห้าม
“ อย่าเสือก ” เทมนอร์ทว่าให้ขุนพล
“ นี้คุณ ” ขุนพลเริ่มพูดดังขึ้น จะไม่ให้เสือกได้ไง ผู้ชายคนนี้ไม่น่าไว้ใจเลย อยู่ก็มาพูดอะไร ผัวๆ
“ ไม่เป็นไรค่ะ พี่ขุนพล ยาหยีจะออกไปคุยกับเขา ”
ฉันรู้นิสัยเทมนอร์ทดี ถ้าฉันไม่ออกไปคุย เขาไม่จบง่ายแน่ อุส่าห์หนีมาถึงทีนี้แล้วนะ
เทมนอร์ทลากและจูงมือยาหยีออกมาจากร้าน และพามานั่งบนรถที่มีลูกน้องเขานั่งเป็นคนขับอยู่
“ จะพาไปไหน ” ยาหยีถามออกไป ทันทีที่เราขึ้นรถ คนขับก็ขับออกมาเลย
“ เอามั้ง ” เทมนอร์ทตอบออกมาสั้นๆ จนยาหยีต้องหันไปมอง
“ อย่ามากวนประสาทเทมนอร์ท จอด”
ยาหยีพูดออกไป และสั่งให้คนขับจอด แต่มันก็ไม่เป็นผล รถยังขับไปเรื่อยๆ จนเธอต้องพูดขึ้นอีกครั้ง
“ จอด บอกให้จอดไงเทมนอร์ท ”
ยาหยีที่เริ่มโมโห เพราะตั้งแต่ขึ้นรถมาเทมนอร์ทก็ไม่คุยอะไร แต่แต่ตอบเธอกลับมาประโยคเดียว มีแต่ยาหยีที่นั่งโวยวายอยู่ เพียงไม่นานรถก็ขับมาจอดหน้าโรงแรมแห่งหนึ่ง
“ ลง ” เทมนอร์ทออกคำสั่ง
“ ไม่ ” จะลงได้ไง ไม่มีทางหรอก เพราะที่นี้โรงแรมนะ
“ จะลงดีๆหรือให้กูลากห๊ะ ยาหยี ” เทมนอร์ทกดเสียงต่ำและสั่งออกไปอีกครั้ง
“ เราคุยกันบนรถก็ได้นิเทมนอร์ท ”
ยาหยีพูดออกไป และครั้งนี้เทมนอร์ทไม่พูดตอบ แต่กระตุกแขนนยาหยีให้ลงมาจากรถ แต่ยาหยีมีท่าทีขัดขืน และจะหนีเขา จนเขาต้องพูดดักไว้
” อย่าคิดหนีกู ต่อให้มึงหนียังไงก็หนีกูไม่พ้น “
เทมนอร์ทพูดเพียงเท่านั้นก็ทำให้ยาหยีเดินตามแรงดึงมือเขาเข้ามาในโรงแรมง่ายๆ จริงสิ เขารู้ได้ไงว่าเธออยู่ที่ไหน แล้วตามมาถูกได้ยังไง คำถามนี้เกิดขึ้นในหัวของยาหยี
เทมนอร์ทเดินเข้ามาในลิฟต์และกดขึ้นมาที่ชั้นบนสุด ที่คนของเขาเปิดไว้ โดยมียาหยีเดินเข้ามาด้วยกัน
“ มันเป็นใคร ” พอเขามาในห้องแล้วเขาก็ถามยาหยีออกไปทันที
“ หมายถึงใคร ” ยาหยีไม่รู้ว่า เทมนอร์ทถามถึงคือใคร
“ ก็ไอคนที่เมียกูเอาลงไอจีและไปกินข้าวกับมันไง ” ชายหนุ่มตอบยาหยีออกไป
“ พี่ขุนพลอะนะ ” ยาหยีบอกออกมา เพราะรู้แล้วว่าเขาหมายถึงใคร
“ เออ มันเป็นผัวใหม่ มึงเหรอ “ เทมนอร์ทพูดและจ้องหน้ายาหยี
เพี๊ยะ
- ผู้เขียน
