ผมนั่งรอไอ้ซอลที่เข้าไปเปลี่ยนชุดอยู่ในห้องน้ำ เเม่งคือมนุษย์เอาเเต่ใจตัวเองชัดๆ - - ..วันนี้ผมนัดหมอเอาไว้ให้มันเเล้วเเหละยังไงซะมันก็ต้องได้รับการเยียวยา
ผมคิดว่างั้นนะ..
"ไปกัน"
"ซอล.. วันนี้ไปหาหมอกับกูนะ"ผมเดินเข้าไปพูดกับมันเบาๆ
"หมออะไรวะ ไม่ไปหรอก"มันโบ้ยมือทันควันก่อนจะก้มเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเป้ให้เรียบร้อย
หัวดื้อจริงๆ เลย -.-
ผมรีบเดินจ้ำเอาๆ เดินมาเกาะหลังมันเอาไว้เบาๆ ก่อนจะขยับเป็นเกี่ยวเเขนมันเอาไว้ ไอ้ซอลเหลือบมามองก่อนจะทำหน้าไม่ได้สนใจอะไร
เนี่ยเเหละเเม่งตัวจริง -*-
"ซอลกูขอร้องล่ะนะ หมอบอกว่ามึงต้องพบเเพทย์.. กูขอร้อง"ผมส่งสายตาเว้าวอนไปให้มันเป็นเนื่องนัยต์ เเต่เเม่งกลับผลักหน้าผากผมเบาๆ เหมือนไม่สนใจอีกต่างหาก
ผมรู้ว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะยอมรับในเรื่องพวกนี้ เเต่มันต้องช่วยตัวเองด้วย ไม่งั้นมันต้องทรมานเเบบนี้ไปตลอดเเน่
"ถ้ากูไปเเล้วกูจะได้อะไรตอบเเทน"มันย
