[ทีซอล :: SPEAK PART]
ผมไม่อยากจะเปิดใจกับผู้หญิงคนนั้นจริงๆ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรทั้งๆ ที่เเม่ตัวจริงของผมกลับทิ้งผมไปอย่างไม่ใยดี ผมต้องกลายเป็นเด็กก้าวร้าวขนาดไหน
เเม่จะรับรู้บ้างมั๊ย...
ทุกวันนี้เเม่ของผมไปใช้ชีวิตที่มีความสุขกับครอบครัวใหม่ โดยไม่ส่งข่าวมาหาผมบ้างเลยสักนิดเดียว ผมไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นปรับตัวยังไง เพราะตอนนี้ผมก็ยังไม่พร้อมจะเปิดใจรับใครทั้งนั้น
ผมรู้สึกเจ็บปวดไปทั้งหัวใจเวลาได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้มันทำให้ผมนึกถึงเเม่ตลอด ผมอยากจะหายจากอาการบ้าๆ พวกนี้!
มันต้องมีสักทางที่ผมจะหาย...
"ทำอะไรอยู่"ผมเดินเข้าไปกอดไอ้วาจากด้านหลังหลวมๆ
"อ่านหนังสืออยู่.. มีอะไรหรือเปล่า"
"ขอบคุณมึงมากนะสำหรับวันนี้"
"จะให้กูทิ้งมึงได้ยังไงเล่า.. เดี๋ยวนอนได้เเล้วนะมึงอะ"
"อืม"ผมพูดตัดบทก่อนจะล้มตัวนอนลงบนเตียงอย่างเหนื่อยล้า
"กินยาหรือยัง"ไอ้วามันหันหน้ามาถามเเถมยังสวมเเว่นสายตาห
