ความผิดปกติบางอย่างที่สัมผัสได้ ทำให้ลุงเดชตัดสินใจชักชวนหลานชายกลับ เพราะรู้สึกว่ายิ่งพายเรือลึกเข้ามามากเท่าใดก็ยิ่งรู้สึกได้ถึงความวิเวกวังเวงพิกล
“เดี๋ยวสิครับลุง… อย่าเพิ่งกลับเลยครับผมคิดว่ามีบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ตรงลานทรายทางโน้น… ”
และในขณะที่ลุงเดชกำลังจะคัดพายเพื่อเลี้ยวเรือกลับ จู่ๆ เสียงพูดคุยเล็กแหลมคล้ายเสียงของผู้หญิงที่แว่วมาจากเวิ้งทรายหลังพุ่มไม้ไม่ไกลกันนัก ทำให้เปลวชะงัก เปลี่ยนทิศทางพายเรือมุ่งหน้าตรงไปยังที่มาของเสียง
ก่อนจะพบกับภาพที่ทำให้เปลวและลุงเดชต้องตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นเบื้องหน้า
“ลุง… ลุงเห็นเหมือนที่ผมเห็นใช่ไหม”
เปลวกระซิบถามเบาๆ…
พร้อมกับค่อยๆ เหลียวหลังมามองลุงเดชที่กำลังเอามือขยี้ตาตกตะลึง นึกว่าตัวเองตาฝาดไปเองกับภาพที่เห็นอยู่เบื้องหน้า
“เห็นสิวะ… เต็มสองตาเลย… ”
ลุงเดชตอบเบาๆ…
ดวงตาเบิกกว้างตะลึงมองภาพอันเหลือเชื่อที่เห็นอยู่เบื้องหน้า
