“เจ้าไม่ต้องกลัวนะพวกเราจะไม่ทำร้ายเจ้า”
ลุงเดชรีบกล่าว…
เมื่อเห็นว่าเงือกสาวทำท่าคล้ายจะขยับกายหนีด้วยความกลัวมนุษย์
“พวกท่านอย่าทำร้ายข้านะ… ”
คำพูดของเงือกสาวทำเอาเปลวและลุงเดชตกใจ
“ขะ… ข้า… ข้าให้สัญญาว่าจะไม่ทำร้ายเจ้า เอ่อ… นี่เจ้าพูดภาษามนุษย์ได้ด้วยหรือ… ”
เสียงตะกุกตะกักเพราะตื่นเต้น…
เปลวรีบเอ่ยถามด้วยความสงสัยขณะพายเรือเข้ามาใกล้กับลานหินกลางเวิ้งน้ำที่เงือกสาวกำลังขยับกายเปลี่ยนท่าจากนอนหงายขึ้นมานั่งพับเพียบ
“ใช่… ข้าพูดภาษามนุษย์ได้… ”
เงือกสาวตอบเสียงแหบหวาน
“ข้าเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับพวกเจ้ามานานแล้ว… วันนี้ข้าเพิ่งได้เห็นของจริงเป็นบุญตา… ”
ขณะที่กล่าว…
ดวงที่ไม่อาจระงับความตื่นเต้นของลุงเดชจ้องมองเรือนร่างเปล่าเปลือยตรงหน้าตั้งแต่ศีรษะลงมาจรดปลายเท้าที่เพิ่งแปรสภาพมาจากหางปลา
ผิวพรรณของเงือกสาวนางนี้ขาวเนียนอมชมพู นอกจากปทุมถันคู่งามเป็นทรงสวยน่ามอง อีก
