“ยิ้ม…ลูกเป็นอะไรบอกแม่ได้ไหม แม่สังเกตว่าลูกอ้วกทุกวัน แบบนี้มันไม่ใช่แค่กินอาหารไม่ตรงเวลาแล้วนะ”
หนูยิ้มชะงักมือที่ถือช้อนสั่นเล็กน้อย ก่อนจะรีบยกน้ำขึ้นดื่มแล้วหลบสายตา
“ก็แค่กระเพาะอักเสบค่ะ…หนูคงเครียด”
“หรือว่า…ลูกท้อง”
เสียงแม่หนักแน่นจนหนูยิ้มแทบสะดุ้ง ช้อนในมือตกลงกระทบชามดัง กริ๊ก ความเงียบปกคลุมทั้งห้องทันที
“แม่พูดอะไรของแม่คะ ยิ้มจะไปท้องได้ยังไงแฟนยังไม่เคยมีเลย”
เธอรีบปฏิเสธเสียงสั่น ทั้งตื่นตระหนก แต่แม่ยังคงมองด้วยสายตาจับผิด
“แม่เป็นผู้หญิงแล้วก็เป็นแม่ของยิ้ม แม่เคยผ่านมาก่อนแม่ดูออกนะยิ้ม อาการอ้วกอ่อนเพลียไม่อยากอาหาร มันใช่กระเพาะอักเสบเลย”
น้ำตาหนูยิ้มเอ่อขึ้นทันที แม่เอื้อมมือมากุมมือลูก
“แม่อย่าคิดมากเลยค่ะ”
“ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจริงๆบอกแม่เถอะนะ ไม่ว่าลูกจะผิดพลาดอะไร แม่พร้อมจะอยู่ข้างลูกเสมอ”
คำพูดอ่อนโยนนั้นกลับยิ่งทำให้หัวใจหนูยิ้มแตกสลาย เธอเบือนหน้า
