ร่างบางเดินเข้ามาภายในห้องฉุกเฉินพร้อมกับเพื่อนสนิทอีกคนอย่างมิวนิค ส่วนฟาร์โรและคนอื่น ๆ เสียสละรออยู่ด้านนอก...น่านฟ้าค่อย ๆ เดินเข้าไปหยุดอยู่ที่ข้างเตียงที่มีร่างสูงนอนแน่นิ่งอยู่ นัยน์ตาคู่สวยกวาดสายตามองไปยังรอบ ๆ กายของชายหนุ่มที่เธอรักที่มันเต็มไปด้วยสายระโยงระยาง หยดน้ำตาที่ไม่เคยได้แห้งไปค่อย ๆ รินไหลออกมาอีกครั้ง...
เหมือนภาพเดิมมันซ้อนทับกลับเข้ามาภายในหัวของเธอ ภาพที่เธอเดินเข้ามาภายในห้องฉุกเฉินในวันที่เธอต้องสูญเสียพ่อของเธอไป และวันนี้เธอต้องกลับมาภายในห้องนี้อีกครั้งเพื่อมองภาพผู้ชายที่เธอรักนอนแน่นิ่งอยู่ภายในห้องนี้
ชีวิตของเธอเสียคนที่เธอรักไปแล้วถึงสองคนและถ้าเธอต้องเสียฟลินต์ไปอีก เธอก็ไม่รู้ว่าเธอจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ยังไง...เธอจะใช้ชีวิตต่อไปยังไงถ้าไม่มีฟลินต์อีกแล้วจริง ๆ
“กลับมาหาน่านนะฟลินต์...” ริมฝีปากบางเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ หยดน้ำตามากมายรินไหล
