บทที่ 2 สายรุ้ง
1556 คำ
“พี่น่านน้ำ รุ้งมีเรื่องสำคัญจะบอกค่ะ” ใบหน้าสวยของคุณหมอสาวรุ่นน้องเรียบเฉยแต่แววตาสั่นวูบไหว เธอสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดรู้สึกประหม่าตัดสินใจบอกเรื่องสำคัญกับชายคนรัก
“หืม เรื่องอะไร.....”
“รุ้งท้องค่ะ ท้องลูกของพี่” เรียวปากเล็กของหมอสาวรุ่นน้องโพล่งบอกเรื่องการตั้งครรภ์กับคุณหมอหนุ่มรุ่นพี่ไป
(“..........”)
ดั่งโลกทั้งใบหยุดหมุนน่านน้ำที่นอนแผ่หลาอยู่บนเตียงขนาดคิงส์ไซซ์ เพราะเพิ่งผ่านบทรักที่แสนเร่าร้อนกับสายรุ้งมามาด ๆ ทั้งคู่ต่างอยู่ในความเงียบงัน มันสงบเสียจนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกันใบหน้าหล่อเหลาถึงกับเก็บสีหน้าเอาไว้ไม่อยู่ เขาเอามือลูบหน้าตัวเองบ่งบอกถึงความเครียดอย่างเห็นได้ชัด
“รุ้ง เธอแน่ใจนะว่าท้องจริง ๆ ” ในที่สุดคนที่ทนไม่ไหวอย่างหมอน่านน้ำก็ทำลายความเงียบนั้นลง โดยการถามย้ำแฟนสาวไปว่าเธอไม่ได้แต่งเรื่องโกหกเขาเล่น
“รุ้งมั่นใจค่ะ รุ้งก็เป็นหมอเหมือนกับพี่นะ”
“พลาดตอนไหน.....ทำไมรุ้งไม่ป้องกันรู้ทั้งรู้ว่าตอนนี้พี่จะแต่งงานไม่ได้ คุณพ่อต้องให้พี่ไปเรียนต่อเฉพาะทางที่ต่างประเทศนี่เลยเป็นเหตุผลที่เราต้องแอบคบกันจำไม่ได้เหรอ เธอเสียสติไปรึเปล่าสายรุ้ง!”
“ฮึก!”
“พ่ะ...พี่น่านเด็กเป็นลูกของเรานะคะ ฮือ....” ร่างบางที่นั่งอยู่ข้างเตียงร้องไห้สะอื้นเธอตกใจที่แฟนหมอหนุ่มโกรธ และตะคอกเสียงดังด่าทอเธอ คิดไม่ถึงว่าหมอน่านน้ำจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ เธอรู้สึกผิดหวังในตัวชายคนรักอย่างมากเขาแทบจะไม่ใช่คุณหมอผู้แสนดีอบอุ่นคนเดิมที่เธอรู้จัก
“โธ่....เว้ย! พลาดอีท่าไหนวะ” ถ้อยคำที่สบถออกจากปากคุณหมอหนุ่มที่ปกติเขาจะเป็นคนสุภาพ ดูเป็นผู้ชายแสนอบอุ่นใจดีสุภาพบุรุษเป็นภาพที่หลาย ๆ คนจดจำ เอ่ยออกมาจนอีกคนรับไม่ได้ทั้งคู่เริ่มมีปากเสียงกัน
“พี่น่านน้ำ! จะมาโทษรุ้งคนเดียวไม่ได้ลูกก็เป็นลูกพี่เวลาทำก็ช่วยกันทำ เด็กไม่ได้เกิดจากฉันคนเดียวซะที่ไหน อย่ามาขึ้นเสียงกับรุ้งนะ”
“ถ้าเธอรักพี่จริงสายรุ้ง เธอต้องไม่ทำลายอนาคตของพี่เด็กคนนี้ยังไม่ควรเกิดมามันไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม” แววตาดำขลับแฝงไปด้วยความดุดันของคุณหมอหนุ่ม มองไปที่ใบหน้าสวยที่ตอนนี้มีคราบน้ำตาอาบพวงแก้มใส เขาสติหลุดไปชั่วขณะเพราะยังไม่พร้อมที่จะมีครอบครัว
“พี่น่านน้ำ ถ้าพี่จะไม่รับผิดชอบก็ไม่เป็นไรงั้นเราก็เลิกกันซะ เด็กคนนี้จะเป็นลูกของฉันแค่คนเดียว” ใบหน้าหล่อของหมอน่านน้ำถึงกับถอดสีเขาไม่คิดมาก่อน ว่าสายรุ้งจะขอเลิกกับเขาแบบจริงจังทั้งคู่ต่างเงียบและรอให้อารมณ์เย็นลง
(“..........”)
“เธออย่าบังคับพี่ ขอเวลาพี่คุยกับคุณพ่อก่อนจะได้ไหมใจเย็น ๆ นะครับที่รัก” ร่างสูงลุกขึ้นในสภาพที่เปลือยท่อนบนเดินเข้าไปกอดร่างของแฟนสาว เพราะเขายังรักเธอมากแต่ปัญหาที่กำลังจะเผชิญในอนาคตสำหรับเขาแล้วมันใหญ่มาก
“อย่ามาแตะตัวรุ้งค่ะ” ร่างบางที่มีเพียงผ้าห่มผืนเดียวพันกายปกคลุมสัดส่วนโค้งเว้า ขยับกายเพื่อหนีอ้อมแขนแกร่งของแฟนหมอหนุ่ม เพราะเธอนั้นเคืองเขามากที่ต่อว่าเธอและไม่ยอมรับเด็กน้อยที่กำลังจะลืมตามาดูโลก ทั้งที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง
“พี่ไม่ยอมเลิกกับเราหรอกนะ รู้ใช่ไหมว่าสายรุ้งสำคัญกับพี่มากมายขนาดไหน พี่สัญญานะว่าจะหาทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเรา”
“พี่อยากประสบความสำเร็จอยากทำให้พ่อยอมรับในตัวพี่รุ้งเข้าใจเสมอ แต่เรื่องเดียวที่รุ้งให้พี่ไม่ได้คือทำร้ายลูกของตัวเอง”
“ครับที่รักพี่จะคุยกับคุณพ่อเอง ถ้าหากเขาไม่ยอมรับก็ไม่มีใครที่จะมาสืบทอดธุรกิจโรงพยาบาล H แล้ว เพราะพี่สาวที่นอนป่วยสภาพไม่ต่างจากผักลูกที่พ่อรักนักรักหนาไม่มีวันที่จะตื่นขึ้นมาอีกแล้ว”
“พี่น่านน้ำ.....ขอบคุณนะคะ ที่ทำเพื่อรุ้งกับลูก” จากที่เคืองโกรธคุณหมอสาวรีบสวมกอดร่างของแฟนหนุ่ม ทั้งคู่กอดกันและลงเอยด้วยความเข้าใจ แม้ว่าในใจหมอน่านน้ำจะรู้ดีว่าคนเป็นพ่อต้องไม่ยอมรับแต่เขาก็ยังคิดว่า ตัวเขาเองสามารถต่อรองกับคนเป็นพ่อได้เพราะเขาคือทายาทคนเดียวที่เหลืออยู่
“ครับ เราจะผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกัน ถ้าคุณพ่ออนุญาตเราไปอยู่ด้วยกันที่ต่างประเทศนะไปเริ่มต้นใหม่ด้วยกัน รอวันที่พี่เรียนจบกลับมาและรับช่วงต่อกิจการ”
“ค่ะ รุ้งรักพี่มากนะคะ เราจะไปเริ่มต้นใหม่ด้วยกันต่อจากนี้ไปเราทั้งคู่จะไม่ต้องหลบซ่อนใครอีกแล้ว รุ้งจะเป็นแม่เป็นภรรยาที่ดีของพี่กับลูกค่ะ”
“รอพี่นะคนดี อีกไม่นานทุกอย่างจะดีขึ้นพี่รับปาก”
โรงพยาบาล H
เพี๊ยะ!
เสียงฝ่ามือของนายแพทย์เจ้าของโรงพยาบาล H ฝาดลงไปที่ใบหน้าของลูกชายคนเล็กอย่างแรง เพียงเพราะเขามาสารภาพเรื่องที่กำลังแอบคบกับหมอสาวรุ่นน้องและทำเธอตั้งท้อง สร้างความไม่พอใจให้กับคนเป็นพ่ออย่างมาก
“ไอ้ลูกเวร....แกไม่ได้ครึ่งของพี่สาวแกหรอกนะ เสียแรงที่ฉันให้โอกาสคนอย่างแกเป็นได้แค่ตัวสำรองเหมือนแม่แกไง”
“พ่อ....”
“แกไปเลิกกับนังนั่นซะ! แล้วเรียนให้จบถ้ายังอยากจะเป็นเจ้าของโรงพยาบาลนี้ต่อไปแล้วยังใช้นามสกุลฉันอยู่ ผู้หญิงที่แกควรจะแต่งงานด้วยต้องสามารถซัพพอร์ตโรงพยาบาลเราได้ ไม่ใช่หมอเด็กกำพร้ายากจนนักเรียนทุนนั่น”
“แต่นั่นลูกเมียผมนะครับ”
“ไอ้ลูกชั่ว ถ้าแกเลือกนังนั่นฉันจะขายกิจการทั้งหมด แกกับแม่ของแกเตรียมตัวไสหัวออกไปจากบ้านฉันทันที ฉันไม่เดือดร้อนหรอกนะถ้าพี่สาวแกไม่ป่วยตกอยู่ในสภาพนั้นแกคงไม่มีวันได้รับโอกาสดี ๆ นี้หรอก”
“ฮึก! พ่อแต่ผมไม่เคยขออะไรจากพ่อเลยตั้งแต่เด็ก ผมพยายามอย่างหนักตั้งใจเรียนสอบให้ได้ที่หนึ่ง ผมเกลียดการเป็นหมอแต่ผมก็เป็นหมอตามใจพ่อทุกอย่าง พ่อสั่งอะไรผมก็ยอมทำตามหมดคุณพ่อครับขอให้ผมได้รักกับสายรุ้งจะไดไหม”
“ไอ้น่านน้ำ! ในตัวแกมันมีเลือดแม่เลือดขี้แพ้ยอมเป็นฝุ่นใต้ตีนคนอื่นยังไงล่ะ รู้ไหมแกมันแค่ตัวแทนพี่สาวแกก็เท่านั้น ลูกที่เกิดจากผู้หญิงที่ฉันหลับนอนโดยไม่ได้ตั้งใจ”
คำพูดรุนแรงที่แทงใจดำของพ่อทิ่มแทงความรู้สึกข้างใน เพราะหมอน่านน้ำเป็นลูกนอกสมรสและเขาไม่ได้เป็นลูกคนโปรด ตั้งแต่จำความได้หลังจากที่เมียแต่งของพ่อตายเขากับแม่ก็ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านพร้อมกับความกดดัน และถูกบีบบังคับเขาถูกพ่อเปรียบเทียบกับลูกสาวคนโตเสมอมา
ในสายตาของพ่อนั้นหมอน่านน้ำคือตัวแทนที่พ่อไม่ได้เต็มใจที่จะยกธุรกิจให้ เหตุผลเพราะลูกสาวคนโปรดไม่สามารถกลับมามีชีวิตเหมือนปกติได้อีกแล้ว เพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์เธอมีชีวิตอยู่ได้ด้วยเครื่องพยุงชีพเท่านั้นและสามารถจากโลกนี้ไปได้ตลอดเวลา
“ได้! ผมจะทำให้พ่อเห็นว่าผมไม่ได้ขี้แพ้และไม่ใช่ฝุ่นใต้ตีนใคร ถ้าหากผมเรียนจบกลับมาสร้างความภูมิใจให้พ่อได้ผมจะเก่งให้มากกว่าพี่น้ำเหนือให้พ่อดู”
“เออ แกรับปากแล้วนะ สัญญาสิว่าจะทำให้ได้เหมือนที่พูดอย่าเก่งแต่ปาก”
“พ่อคอยดู เตรียมยกตำแหน่งผู้บริหารให้ผมหลังจากเรียนจบเถอะ นายแพทย์ออร์โธปิดิกส์ที่เก่งที่สุดในประเทศจะกลับมาทวงทุกอย่างที่เป็นของผมหลังจากนั้นพ่อวางมือซะ แล้วหยุดบงการชีวิตผมสักที”
“หึ! เรื่องผู้หญิง แกจะคบกับยัยหมอแพทย์ประจำบ้านนักเรียนทุนคนนั้นต่อไปอย่างลับ ๆ ก็ได้ฉันไม่ติด แต่เมื่อแกเรียนจบกลับมานั่งเป็นผู้บริหารแกต้องแต่งงานกับคนที่ฉันเลือกให้”
“เหอะ! ตามใจพ่อเลย ชีวิตผมไม่เคยเลือกได้อยู่แล้วนี่”
“คิดได้แบบนี้ก็ดี เลือดในตัวแกก็ยังมีความฉลาดของฉันอยู่บ้างฉันจะได้วางมือเสียที”
“งั้นผมขอตัว มีที่ ๆ หนึ่งที่ผมอยากไป”
“จะไปไหนก็รีบไป ฉันไม่อยากมองหน้าแกต่อ รีบจัดการเรื่องเด็กซะก่อนที่จะสายเกินไป”
- ผู้เขียน
