บทที่ 5 บริจาคหัวใจ
1290 คำ
เมื่อมาถึงโรงพยาบาลก็พบกับร่างไร้วิญญาณของหมอสายรุ้ง เธอได้อุทิศร่างกายโดยการบริจาคอวัยวะต่าง ๆ หลังจากเสียชีวิต นาทีนี้ทั้งโรงพยาบาลต่างวุ่นวายนักข่าวหมอและตำรวจทำงานกันอย่างหนัก หมอเวย์และหมอนุชายืนมองดูการทำงานของเจ้าหน้าที่ด้วยความสิ้นหวัง ราวกับว่าเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้าเป็นเพียงแค่ความฝัน
“สายรุ้งเธอหายไปแล้วใช่ไหม สายรุ้งที่ทอแสงสดใสไม่มีอีกแล้ว”
“ฮึก! เวย์กูก็เสียเธอไปเช่นกันหักห้ามใจบ้างนะเพื่อน”
“เสียใจด้วยนะหมอเวย์หมอนุชากับการจากไปของหมอสายรุ้ง อาจารย์เองก็ไม่คิดเลยว่าเธอจะจากไปกะทันหันแบบนี้” อาจารย์หมอที่เดินเข้ามาปลอบใจลูกศิษย์ เพราะต้องรีบผ่าตัดปลูกถ่ายอวัยวะหัวใจที่รับต่อจากหมอสายรุ้ง เนื่องจากมีคนไข้ที่รอรับบริจาคหัวใจต้องรีบผ่าตัดในเวลาไม่กี่ชั่วโมงต่อจากนี้
“ครับอาจารย์ แล้วจะไปผ่าเคสไหนครับ”
“สายรุ้งไง เธอบริจาคหัวใจให้กับคนไข้”
“ม่ะ....หมายความว่าหัวใจของสายรุ้งกำลังจะถูกนำไปให้คนอื่น” หมอเวย์ถึงกับสร่างเมาในทันที เมื่อรู้ว่าหัวใจของเธอกำลังจะถูกนำไปเป็นของคนไข้ ในหัวนึกได้ทันทีว่าเขาจะต้องรู้ว่าหัวใจของเธอนั้นอยู่ที่ใคร จึงรีบเสนอตัวเป็นหมอผู้ช่วยเพราะจรรยาบรรณทางการแพทย์นั้นจะไม่เปิดเผยเรื่องการบริจาค
“อื้ม ไปก่อนนะเดี๋ยวไม่ทัน ต้องรีบตรวจเช็คร่างกายคนไข้ถือว่าหมอสายรุ้งได้ทำบุญใหญ่ หนึ่งชีวิตที่จากไปช่วยเหลือได้อีกหลายชีวิต”
“อาจารย์ครับ ผมขอเป็นลูกมือเองขอทำหน้าที่เพื่อนในวินาทีสุดท้ายทำตามความปรารถนาของเธอให้เป็นจริง” หมอเวย์รีบอาสาเป็นหมอผู้ช่วยในทันที เขาอยากจะทำเพื่อคนรักเป็นครั้งสุดท้ายและอยากเห็นว่า หัวใจของสายรุ้งได้เต้นอีกครั้งแม้จะอยู่ในร่างของคนอื่นไปแล้วก็ตาม
“โอเค รีบแต่งตัวให้พร้อมมีเวลาแค่หนึ่งชั่วโมงเท่านั้นเดี๋ยวเจอกันที่ห้อง OR”
“มึงไหวเปล่าไอ้เวย์ หายเมายังอย่าฝืนนะเว้ย”
“ไหว ตอนนี้ไม่เมาแล้วขอกาแฟเข้ม ๆ ก็พอช่วยจัดการให้กูทีจะได้ไหมเพื่อน”
“อื้ม สบายมากนับถือความรักที่มึงมีให้กับสายรุ้งมันจริง ๆ ว่ะ”
“เหอะ! เขาไม่คิดกับกูมากกว่าเพื่อนหรอกแต่อย่างน้อยก็ได้เห็นหัวใจของเธอ ที่กลับมาเต้นอีกครั้งก็ยังดี”
“เรื่องศพหลังจากเสร็จสิ้นทุกอย่าง เดี๋ยวกูขอเป็นคนช่วยจัดการนะมึงจะว่าไงรุ้งไม่มีญาติที่ไหนมีแค่เราน่าสงสารเธอ”
“อื้ม ขอบใจต่อจากนี้ไปกูเหลือแค่มึงแล้วไอ้นุชา”
“ว่าแต่สายรุ้งคิดสั้นทำไมกันนะ ปกติเธอไม่ใช่คนอ่อนแออะไรแบบนี้เด็กที่สู้ชีวิตอย่างเธอไม่น่าจะจบชีวิตตัวเองแบบที่ใครเขาว่ากัน”
“กูก็สงสัย โดยเฉพาะใครคนนั้น....”
“ใครวะ ไอ้เวย์รุ้งไปมีเรื่องกับใครทุกคนก็ดูรักและชอบเธอทั้งนั้น”
“เหอะ! เดี๋ยวมึงจะรู้เองตอนนี้กูแค่สงสัยต้องหาหลักฐานเอาผิดมัดตัวมันให้ได้ ถ้าการตายของเธอไม่ใช่แค่การฆ่าตัวตายล่ะก็กูจะเป็นคนกระฉากหน้ากากคนผิดเอง”
“บร่ะ! ไอ้เวย์พูดซะกูสับสน เออ ๆ กูจะคอยช่วยมึงเองขอแค่บอกมา”
“อืม ไหนกาแฟ….”
“เออจริงว่ะ รอแปปเดี๋ยวมา”
ห้องผ่าตัด
แสงไฟที่ส่องสว่างฉายไปที่ร่างของคนไข้สาวรายหนึ่ง ที่นอนอยู่บนเตียงผ่าตัดทีมแพทย์ทุกคนได้ประจำตำแหน่ง หมอเวธัสที่มีความตั้งใจอันแรงกล้า ที่จะอยากเห็นหัวใจของคนรักที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับได้กลับมาเต้นอีกครั้ง
เมื่อเขาและอาจารย์หมอได้ทำการผ่าตัดเพื่อเปลี่ยนหัวใจดวงใหม่ เข้าไปในร่างของคนไข้ภาชนะที่เก็บหัวใจของหมอสายรุ้งก็ถูกเปิดออก สายตาคมของหมอเวธัสมองดูหัวใจดวงนั้นด้วยใจที่แหลกสลาย เขาหยิบหัวใจดวงนั้นขึ้นมาด้วยมือที่สั่นเทา ดวงตาคมกระพริบตาถี่ ๆ เพื่อรีดน้ำตาไม่ไห้รินไหล
“แพทย์ประจำบ้านเวธัส เคสนี้อาจารย์หมอจะให้คุณเป็นตัวหลัก” อาจารย์หมอประเมินแล้วว่าเคสนี้ไม่ได้ซับซ้อน จึงให้หมอเวธัสเป็นคนจัดการโดยควบคุมอย่างใกล้ชิด
“ครับ อาจารย์หมอ”
เมื่อตั้งสติศัลยแพทย์หนุ่มจึงทำการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจของคนไข้ออก และเหลือเพียงส่วนของหัวใจห้องบนด้านซ้ายแล้วใส่หัวใจของหมอสายรุ้งเข้าไปแทนที่ จากนั้นก็เป็นคนเย็บต่อห้องหัวใจและหลอดเลือดเข้าด้วยกัน
ในที่สุดการผ่าตัดก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีเป็นที่พึงพอใจของอาจารย์แพทย์ บททดสอบความสามารถและการควบคุมอารมณ์ของหมอเวธัสถือว่าเขาสอบผ่าน ทีมแพทย์ทุกคนกล่าวชื่นชมและขอบคุณซึ่งกันและกันโดยเฉพาะอาจารย์หมอ ที่จู่ ๆ ก็เปลี่ยนให้ลูกศิษย์นั้นทำในสิ่งที่ยากที่สุด นั่นคือการควบคุมความรู้สึกและอารมณ์
“เยี่ยมมาก อาจารย์ภูมิใจในตัวหมอเวย์นะ บททดสอบจิตใจครั้งนี้หมอสอบผ่าน”
“ครับ อาจารย์หมอ”
“ต่อไปหมอเวย์ก็ติดตามอาการเป็นแพทย์เจ้าของไข้แทนอาจารย์ได้เลยนะ”
“ครับ”
หลังจากเปลี่ยนชุดเสร็จและรับคำสั่งหมอเวย์ตอนนี้ ยังอยู่ในอารมณ์เศร้าโศกมันยังคงเกาะกุมหัวใจ เมื่อเดินกลับไปนอนที่ห้องพักแพทย์เพราะตอนนี้เวลาก็ใกล้จะย่ำรุ่งของวันใหม่ แม้จะข่มตาหลับอย่างไรภาพเหตุการณ์ทุกอย่างที่ได้ประสบพบเจอ ร่างของหมอสายรุ้งและหัวใจของเธอที่เขาเป็นคนสัมผัสมันยังคงติดตา
บรรยากาศในห้องพักแพทย์ที่ทั้งเยือกเย็นและเงียบสงบนั้น ยิ่งทำให้สมองประมวลภาพความทรงจำเก่า ๆ สมัยเรียนด้วยกัน ทำงานด้วยกันภาพรอยยิ้มเสียงหัวเราะกลิ่นกายของเธอยังคงก่อกวนหัวใจของคุณหมอหนุ่ม ทุกอย่างฉายเข้ามาในหัวของเขาไม่หยุดเวธัสทำได้เพียงนอนนิ่งแล้วหลับตาลงช้า ๆ ปล่อยให้น้ำตาลูกผู้ชายหลั่งรินเป็นทางเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดภายใต้ความเงียบงันนี้
เช้าวันต่อมา
“พี่พยาบาลครับ ขอข้อมูลประวัติของคนไข้ที่รับบริจาคหัวใจเมื่อคืนหน่อย หมอต้องการด่วนเพราะเคสนี้หมอจะเป็นแพทย์เจ้าของไข้”
“ได้ค่ะหมอเวย์ เมื่อคืนเห็นพยาบาลผู้ช่วย OR เล่าว่า หมอเวย์เป็นคนผ่าและจัดการทุกอย่างตอนนี้คนไข้อาการโดยรวมเป็นไปในทิศทางที่ดีค่ะ คุณหมอคงจะเหนื่อยมากเลย พี่เอาใจช่วยสู้ ๆ นะคะ”
“ขอบคุณครับ รีบเอามาให้ที่ห้องทำงานด้วยนะครับ”
“ได้ค่ะ หมอเวย์พักบ้างนะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ”
หมอเวย์ที่ไม่ได้นอนทั้งคืนสภาพเขาในตอนนี้ดูโทรมและอิดโรยมาก เขาไม่ยอมพักกินนอนเอาแต่สนใจคนไข้ที่เป็นผู้ได้รับบริจาคหัวใจ
เมื่ออ่านดูแฟ้มประวัติของคนไข้หมอเวย์จึงหยิบรูปถ่ายของเธอขึ้นมาดู หญิงสาววัยมหาลัยที่ฉายรอยยิ้มสดใสเธอสวยและดูเป็นคนจิตใจดี จนเขาเองก็เผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว จากที่ไม่เคยยิ้มเลยสักครั้งตั้งแต่เกิดเรื่องราวเกี่ยวกับหมอสายรุ้ง
“พรนับพัน ชื่อเพราะดีนะหัวใจพิการตั้งแต่กำเนิด สถานะภาพโสดอาชีพนักศึกษาพยาบาลซะด้วย มาดูกันว่าหลังจากนี้เธอจะใช้หัวใจดวงใหม่ได้ดีรึเปล่า”
- ผู้เขียน
