ตอนที่ 38
เสียงหายใจของลูกน้องทั้งสามคนดังสม่ำเสมอ บ่งบอกว่าพวกมันได้จมดิ่งสู่ห้วงนิทราไปแล้ว สิริกัญญาค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ เธอมองสำรวจไปรอบๆ ห้องด้วยสายตาที่หวาดระแวง เธอแน่ใจว่าพวกมันหลับสนิทจริงๆ ก่อนจะค่อยๆ ขยับตัวอย่างเงียบเชียบ
ทุกการเคลื่อนไหวของสิริกัญญาเต็มไปด้วยความระมัดระวัง เธอพยายามไม่ให้เกิดเสียงดังแม้แต่น้อย หัวใจของเธอเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นแต่ก็พยายามตั้งสติ เธอไม่รู้ว่าพวกมันจะตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่ เธอรู้เพียงแต่ว่าเธอต้องหนีไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด
เมื่อเท้าสัมผัสพื้นเย็นเยียบ สิริกัญญาก็แทบจะกลั้นหายใจ เธอค่อยๆ เดินไปที่ประตูอย่างช้าๆ มือของเธอสั่นเทาขณะที่เอื้อมไปจับลูกบิดประตู ก่อนจะค่อยๆ หมุนลูกบิดอย่างเบามือที่สุดเท่าที่จะทำได้
เมื่อประตูเปิดออก สิริกัญญาแทบอยากจะกระโจนออกไปในทันที แต่เธอก็ขอสูดลมหายใจลึก ๆ แล้วค่อยย่องออกมาจะดีกว่า พอพ้นประตูบ้านมาได้เธอก็แ
