ความอบอุ่นจากมือใหญ่ทำให้เธอใจเย็นลง หลายวันหลายคืนที่เธออยู่ในความปกครองของเขา เธอรับรู้ได้ถึงความปรารถนาดีที่เขามีต่อเธอ
“มุกก็แค่ฝันร้ายน่ะค่ะ”
“ฝันว่าอะไรครับ” ถามเสียงกระซิบ นุ่มหวานอ่อนโยน ก่อนจะสวมกอดเธออย่างปลอบประโลมห่วงหา ลูบแผ่นหลังเบา ๆ เหมือนผู้ใหญ่ปลอบขวัญเด็กน้อย “ไหนเล่าให้พี่ฟังซิ”
“เอ่อ...” มุกสลิลพยายามห้ามหัวใจไม่ให้เต้นรัวหนักมากไปกว่านี้ เพราะกลัวเขาจะได้ยินมัน
“กลัวจนตัวสั่นเลยเด็กน้อย เหงื่อออกจนตัวชุ่มไปหมดแล้ว ไม่เป็นไรนะ พี่อยู่ตรงนี้แล้ว” เขาปั้นเสียงหวานเหมือนพระเอก ทั้งที่ตัวเองเป็นแค่ผู้ร้าย
“คะ...คือ...มุก...ฝัน เกี่ยวกับ...”
“หรือว่าเกี่ยวกับเหตุการณ์ร้าย สงสัยมุกจะใช้ความคิดเยอะไปเลยทำให้เครียด พี่ว่ามุกผ่อนคลายดีกว่า อย่ากดดันตัวเองเลย เดี๋ยวเวลาจะช่วยเยียวยามุกเอง ร่างกายจะบำบัดตัวเองจนสามารถกลับมาได้ พี่เชื่อว่าอีกไม่นานมุกจะหายดี”
“ค่ะพี่เพชร
