“ไง ตื่นแล้วเหรอ” ฟาโรห์ที่ตื่นนอนนานแล้วและจ้องหญิงสาวข้างกายมาได้สักพัก ก็ยิ้มออกมาเมื่อเห็นสาวน้อยของเขาตื่นนอน
“อื้อ...คุณฟาร์ไม่ไปทำงานเหรอคะ” พิมดาวตื่นและทำน้ำเสียงงัวเงีย
“ต่อให้ฉันไม่ทำ ก็เลี้ยงเธอให้สุขสบายได้เป็นชาติตัวดี” มาเฟียหนุ่มบอกและบีบจมูกโด่งที่เชิดรั้นด้วยความมันเขี้ยว
“อื้อ...เจ็บนะคะ” เธอจับจมูกตัวเองและเบ้หน้าเล็กน้อย
“อย่ามาแกล้งเจ็บเลยฉันรู้ทันหรอกน้า...มานี่เลย” ฟาโรห์หัวเราะและคว้าร่างบางเข้ามากอดและหอมแก้มซ้ายขวา พิมดาวหัวเราะคิกคักไปด้วยความสุข
ครืด ครืด!!
เสียงโทรศัพท์แจ้งเตือนฟาโรห์หยิบขึ้นมาดูก็เป็นข้อความจากน้องสาวตัวแสบของเขานั้นเอง
“เฮีย! คุณพ่อให้กลับบ้านหลังใหญ่ ด่วน”
“ฉันต้องกลับบ้านมีเรื่องด่วน เดี๋ยวฉันจัดการธุระเสร็จฉันจะกลับมานะ” ฟาโรห์บอกและดึงใบหน้าเรียวเข้ามากอดและจูบ
“ค่ะ พิมจะรอนะคะ” พิมดาวยิ้มและสวมกอดเขา
บ้านใหญ่ของพ่อฟาโรห์
“คุ
