บทที่ 5 ทำเป็นไหม nc
1024 คำ
“ทำอะไรคะ” พิมดาวถามอย่างหน้าซื่อๆ ฟาโรห์จ้องมองเด็กน้อยตรงหน้าที่ไม่ประสีประสา
“เฮ้อ....เหมือนฉันจะคิดผิดซะแล้วสินะ” ชายหนุ่มทำท่าจะลุกขึ้นเหมือนจะจากไป พิมดาวกลัวว่าเขาจะทิ้งให้เธออยู่ในสถานที่แห่งนี้ เธอจึงหลับตาและตัดสินใจ เข้าจูบเขาที่ริมฝีปากหนาเย็นอย่างรวดเร็ว
จุ๊บ!
สองริมฝีปากประกบกันฟาโรห์ตกใจและไม่คาดคิดว่าสาวน้อยจะเข้ามาจู่โจมเขา ถึงแม้จูบของเธอจะเงอะงะแต่มันก็สร้างความตื่นเต้นให้กับเขามากทีเดียว
ฟาโรห์เริ่มคุ้มเกมจับใบหน้าเรียวแน่นและบรรจงจูบให้อย่างร้อนแรง เริ่มสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากของร่างบางและดุนดันไปมาอย่างคึกคะนองด้วยความช่ำชอง
“อ่า...คุณคะ พิมหายใจไม่ออก” ร่างบางท้วงและดันร่างหนาออกห่างและหายใจเหนื่อยหอบ
“อื้อ...” ฟาโรห์ไม่ฟังดึงร่างบางเข้าหาและจับนั่งบนตักแกร่งของตน และโน้มใบหน้าสวยบรรจงจูบอีกครั้ง มือเริ่มซุกซนล้วงเข้าไปใต้ร่มผ้าชุดสีแดงตัวสั้น มือหนาลูบวนที่บั้นท้ายกลมกลึง ริมฝีปากก็ยังคงบรรจงจูบให้ร่างบางอย่างแนบชิด
“ต่อไปนี้เธอจะเป็นคนของฉันเท่านั้นพิมดาว” ชายหนุ่มผละริมฝีปากอวบอิ่มที่เย้ายวนและกล่าวบอกว่าเธอเป็นของเขาเพียงผู้เดียวเท่านั้น
พิมดาวนั่งเขินอายหน้าแดงทำตัวไม่ถูกที่เมื่อกี้เธอกับเขาจูบกันอย่างร้อนแรง ทั้งที่เพิ่งเจอกันเมื่อกี้เอง แต่เธอก็เผลอตัวเผลอใจอย่างง่ายดาย เพราะเธอคิดว่ามันไม่มีอะไรจะเสียแล้ว เพราะตกลงรับข้อเสนอของเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และเธอต้องการออกจากสถานที่แห่งนี้เช่นกัน
พิมดาวนั่งมองหนุ่มมาเฟียอย่างลืมตัว ที่ชายหนุ่มคุยอะไรสักอย่างให้ลูกน้องจัดการแทนเขา
“เธอไปกับฉัน” ฟาโรห์ดึงข้อมือเรียวบางให้เดินตามทันทีที่สั่งงานลูกน้องคนสนิทเสร็จ
“เจ๊ภา นี่เงิน หนึ่งล้านค่าตัวของคุณพิมดาว นายขอซื้อผูกขาดเป็นของนายเพียงผู้เดียว ดังนั้นคุณพิมดาวจะไม่ได้ทำงานที่นี่เอง เจ๊ตกลงไหม”
“หึ...ฉันคงโง่ไม่รับเงินเป็นล้านขนาดนี้หรอกมั้ง นังนี่ตัวเงินตัวทองจริงๆ เพิ่งมาวันแรกโชคก็เข้าข้างเป็นหนูตกถังข้าวสารซะแล้ว”
“เจ๊อย่าพูดมากรับเงินไป และอย่ายุ่งเกี่ยวกับคุณพิมดาวอีก และต้องไม่ให้ใครรู้เรื่องของคุณฟาโรห์เด็ดขาด เจ๊รู้ใช่ไหม” ลูกน้องคนสนิทของมาเฟียหนุ่มเอ่ยบอกเสียงเข้ม
“ฉันรู้น่า...ออกไปได้แล้วฉันจะทำงาน” เจ๊ภายิ้มและรับเงินปึกใหญ่เดินออกไปอย่างอารมณ์ดี
คอนโดหรูฟาโรห์
“คุณพักที่นี่เหรอคะ” พิมดาวถามและมองไปรอบๆ เหมือนเด็กน้อยที่ซุกซน เพราะมันสวยเหลือเกิน ทั้งชีวิตเธออยู่แต่บ้านเก่าๆ ในสลัมกับผู้เป็นป้าและทำงานหาเงินใช้ไปวันๆ
“เธออยู่ไม่ใช่ฉันอยู่” ฟาโรห์เอ่ยบอกด้วยท่าทางที่นิ่งเฉย และนั่งไขว้ขามองเด็กสาวที่เดินดูข้าวของอย่างดีใจเหมือนเด็กน้อยยังไม่โต
“ให้พิมอยู่ที่นี่คนเดียวนะเหรอคะ”
“ใช่ ฉันแอบซื้อไว้นานแล้ว ไม่มีใครรู้หรอกว่าเป็นของฉัน นับตั้งแต่วันนี้ไปเธอจะอยู่ที่นี่”
“ขอบคุณค่ะ” พิมดาวยิ้มและเดินเข้ามาขอบคุณเขาอย่างจริงใจและซาบซึ้ง “ขอบคุณที่ช่วยพิมนะคะ พิมจะไม่ลืมบุญคุณนี้เลยค่ะ”
“หึ...ฉันเก็บจากเธอคุ้มแน่แม่สาวน้อย” ฟาโรห์ยิ้มและเริ่มปลดเนกไทออกอย่างช้าๆ
พิมดาวมองการกระทำนั้นอย่างเขินอายทำตัวไม่ถูกจึงได้แต่นั่งนิ่งๆ
ฟาโรห์ยิ้มออกมาเล็กน้อย ที่เห็นใบหน้าแดงของเด็กสาวที่เขาเพิ่งซื้อมาให้อยู่ในความดูแลของเขา เธอกับเขาอายุต่างกันไม่มากเท่าไร แต่เธอดูเหมือนเด็กน้อยที่ยังไม่โต เขาไม่รู้คิดถูกหรือคิดผิด ที่เลือกเธอมาอยู่ใกล้ๆ แค่เขาเห็นเธอครั้งแรกใบหน้าที่จิ้มลิ้มสวยนั้นดึงดูดเขาแปลกๆ และอยากได้เธอขึ้นมา
“ถอดกางเกงให้ฉันหน่อย” ฟาโรห์สั่งและจ้องใบหน้าสวยไม่วางตา
“คะ..ค่ะ” พิมดาวรับคำด้วยเสียงสั่นๆ และนิ้วมือเรียวบางสั่นอย่างเห็นได้ชัด เอื้อมเข้ามาปลดเข็มขัดหนังออกและปลดกางเกงสแล็คของเขาอย่างช้าๆ
“เด็กดี” มาเฟียหนุ่มชอบใจที่ร่างบางกล้าๆ กลัวๆ แต่ก็ทำตามคำสั่งเขาอย่างว่าง่าย
พิมดาวมองเรือนร่างที่มีมัดกล้าม และรอยสักทั่วแขนซ้ายของเขาลามมาถึงหน้าอกและลำคอหนา เธอไม่รู้ว่ามันคือรูปอะไรมอง เหมือนปีกที่สยายก็ไม่เชิงแต่ดูแล้วเขามีเสน่ห์มากทั้งรูปร่างที่สมบูรณ์แบบ ส่วนสูงและหน้าตา
“มองแบบนั้นกินฉันเลยก็ได้นะ”
“ขอโทษค่ะ” พิมดาวเขินอายทันทีและรีบขอโทษอย่างร้อนรน
“หึ หึ ทำเป็นไหม” มาเฟียหนุ่มถามและจับมือเรียวมาลูบคล้ำที่เป้ากางเกงบ๊อกเซอร์ของเขาที่ตอนนี้มันตุงใหญ่จนน่าตกใจ
“ไม่เป็นค่ะ”
“ดึงมันออกมาและจัดการอมมันเข้าไป เหมือนเธอกินไอศกรีมแท่งเลย ลองดูสิ” ชายหนุ่มสอนและมองเธอว่าจะทำตามที่เขาสั่งไหม
สองมือเรียวดึงท่อนเอ็นขนาดใหญ่ที่มันล้นมือเธออย่างน่ากลัว เธอแอบแลบลิ้นเรียวเล็กอย่างเกร็งๆ และค่อยๆ อ้าปากและเลียส่วนหัวท่อนเอ็นใหญ่ของเขาอย่างเงอะงะและหลับตาจินตนาการที่เธอกำลังเลียนี่คือไอศกรีมแท่งโปรดที่เธอซื้อทานเวลาดับร้อน
“อื้อ” เสียงครางทุ้มต่ำเบาๆ ในลำคอหนาของชายหนุ่ม บ่งบอกว่ากำลังพึงพอใจที่ร่างบางกำลังจัดการเขา ทั้งที่เธอไม่เป็นงานเลยแต่เขาก็รู้สึกพึงพอใจมากเสียวและตื่นเต้นกับการกระทำของร่างบาง
- ผู้เขียน
