เคิร์กกับเขมรดาเดินออกมาจากร้านอาหารตอนราวๆ ทุ่มเศษเกือบๆ สองทุ่ม ทั้งคู่กำลังมุ่งหน้ากลับไปที่โรงแรม โดยไม่รู้ว่ามีคนสะกดรอยตาม
“นายครับมันเดินออกมาจากร้านแล้วครับให้ผมจัดการเลยไหม”
ชายในชุดดำที่สวมหมวกปกปิดใบหน้ากำลังโทร.รายงานเจ้านายอย่างแลนซ์
“จัดการได้เลย แต่อย่าลืมที่ฉันสั่ง ห้ามให้ผู้หญิงได้รับอันตรายเป็นอันขาด”
“ครับนาย”
ชายคนดังกล่าวกดวางสายแลนซ์แล้วกดต่อสายหาลูกน้องที่เฝ้าอยู่ตรงจุดที่เคิร์กกับเขมรดาต้องเดินผ่าน รอไม่ถึงอึดใจปลายสายก็กดรับ
“ครับ”
“ลงมือได้เลย มันกำลังจะไปถึงตรงที่พวกนายดักรอแล้ว”
“ได้ครับ”
ปลายทางกดรับสาย ชายคนดังกล่าวก็กระตุกยิ้มอย่างพอใจ เหยื่อไร้การระวังตัวและไม่รู้ว่าถูกสะกดรอยตามการจัดการก็คงไม่ยากอะไร
ก่อนที่เคิร์กกับเขมรดาจะถึงโรงแรมต้องข้ามถนน เคิร์กเป็นคนกดปุ่มสัญญาณจราจรสำหรับคนเดินข้ามทาง รอเพียงครู่เดียวสัญญาณก็ปรากฏ เคิร์กจูงมือเขมรดาข้ามถน
