“ฮึ ปากเก่งดีนี่ เธอคงจะบริการดีสินะ คุณจอห์นสันถึงได้ยอมจ่ายมากขนาดนั้น”
เขมรดาหน้าม้านไม่น้อยที่ได้ยินภัสสรพูดออกมาแบบนั้น แต่ถึงกระนั้นหญิงสาวก็สงวนท่าทีเอาไว้ไม่แสดงอารมณ์กรุ่นโกรธออกไปให้มากนัก
“ไม่ใช่คุณจอห์นสันหรอกนะคะที่ยอมจ่าย”
“เธอหมายความว่าไง”
“ขอตัวนะคะ ขิมจะขึ้นไปเก็บของ”
เขมรดาไม่ตอบในสิ่งที่ภัสสรถาม หญิงสาวหยิบซองเอกสารทั้งสองซองขึ้นมา ซึ่งซองหนึ่งบรรจุธนบัตรที่เหลือ ส่วนอีกซองก็เป็นเอกสารสัญญากู้ยืมและโฉนดที่บ้านพร้อมที่ดิน ก่อนจะก้าวขึ้นบันได หากแต่เหยียบบันไดได้แค่ขั้นเดียวภัสสรก็ตามมาขวางทางเอาไว้
“เดี๋ยวก่อน ตอบฉันมาเดี๋ยวนี้ว่าที่เธอพูดหมายความว่าไง”
“ขิมไม่จำเป็นต้องตอบคุณค่ะ ช่วยหลีกทางด้วย”
“เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงได้กล้ามาอวดดีกับฉันแบบนี้”
“ขิมก็คือขิมค่ะ ไม่ได้เป็นใครที่ยิ่งใหญ่มาจากไหน หลีกทางด้วยค่ะ”
เขมรดาบอกเสียงเรียบ เมื่อภัสสรไม่ยอมหลบเขมรดาจึง
