และมื้อเย็นก็เริ่มขึ้น
คนที่นั่งตำแหน่งหัวโต๊ะก็คือเคน ฝั่งซ้ายเป็นภัสสรถัดมาคือเขมรดา ส่วนเคิร์กนั่งที่ฝั่งขวา บทสนทนาบนโต๊ะระหว่างรับประทานอาหารถูกผูกขาดอยู่ที่เคนกับเคิร์กเพราะไม่บ่อยนักที่ลูกชายคนเล็กจะมากินข้าวด้วยเช่นนี้ ท่านอธิบดีกรมตำรวจจึงไม่อยากปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไป
“สนามต่อไปแข่งที่ไหนล่ะ”
“สนามมอนซาที่อิตาลีครับ ผมชวนไคลน์กับพี่สะใภ้ไปด้วย ถ้าพ่อว่างจะไปด้วยกันก็ได้นะครับ แต่ผมต้องไปก่อนเพราะต้องไปซ้อมแล้วต่อด้วยรอบควอลิฟาย แล้วแข่งจริงวันอาทิตย์ครับ”
“นี่แกชวนพ่องั้นเหรอ”
“ก็เผื่อพ่อว่างแล้วอยากไปเที่ยว”
“ขอดูก่อนก็แล้วกัน”
ถึงแม้เคนจะบอกแบบนั้นแต่เคิร์กรู้ว่าบิดาของเขาต้องไปแน่ถ้าเจ้าตัวไม่ติดงานด่วนเสียก่อนน่ะนะ จากนั้นเคิร์กก็จัดการอาหารตรงหน้า หากแต่สายตาของเขาก็คอยจับจ้องอยู่ที่เขมรดาแทบจะตลอดเวลาหลังจากที่บทสนทนาระหว่างเขากับบิดาจบลง เขมรดาเองก็รู้ตัวว่าถูกมอง จึ
