รสนิยมของชนชั้นสูง

นิทานแห่งความเสียว

รสนิยมของชนชั้นสูง

ตอน นิทานแห่งความเสียว

เคราะห์ร้ายที่พายุหิมะแรกของปีโหมกระหน่ำลงมาหนักกว่าที่คาดคิด เกล็ดหิมะขนาดใหญ่ปลิวว่อนเข้าปะทะกับร่างกายที่เปลือยเปล่าของท่านหญิง อุอินะ และทาสทั้งสอง แม้จะอยู่ใต้ร่มเงาของต้นไม้ใหญ่ แต่ความเย็นยะเยือกก็แทรกซึมเข้ามาถึงกระดูก

ท่านหญิงอุอินะเห็นไทม์และคีรินเริ่มตัวสั่นงันงกพอๆ กับแท่งเอ็นที่ยังคงสั่นระริกอยู่ในตัวของเธอ เธอรู้ดีว่าหากปล่อยให้พวกเขาหลับหรือหมดสติไปในสภาพเช่นนี้ จะไม่มีทางตื่นขึ้นมาอีก

"ไทม์ คีริน พวกเจ้าเล่าเรื่องอะไรก็ได้ให้ฉันฟังหน่อยสิ" ท่านหญิง อุอินะ สั่งเสียงสั่น พยายามดึงสติของพวกเขาไม่ให้จมดิ่งลงสู่ห้วงแห่งความหนาวเหน็บ

ไทม์และคีรินมองหน้ากันด้วยความงุนงง พวกเขาไม่เคยได้รับคำสั่งเช่นนี้มาก่อน และด้วยความเหนื่อยล้าและหนาวจัด ทำให้พวกเขาแทบจะคิดอะไรไม่ออก

"เล่าเรื่อง นิทานเหรอครับท่านหญิง"ไทม์ถามด้วยเสียงที่สั่นพร่า

"ใช่" ท่านหญิง อุอินะ ตอบ

"แต่พวกเราเล่านิทานไม่เป็นขอรับ" คีรินเสริม

"งั้นเล่าเรื่อง ความประทับใจ ความทรงจำดีๆ ตอนเด็กๆ ของพวกเจ้า อะไรก็ได้ที่ทำให้พวกเจ้าไม่ง่วง"

ไทม์พยักหน้าช้าๆ เขาหลับตาลงเล็กน้อย พยายามรวบรวมความคิด "ข้าน้อยจำได้ว่าตอนเด็กๆ ที่หมู่บ้านของเรามีแม่น้ำสายใหญ่มาก อากาศร้อนทุกวันเลยขอรับ ข้าน้อยชอบไปเล่นน้ำกับเพื่อนๆ" เสียงของเขาเริ่มมีชีวิตชีวาขึ้นเล็กน้อย

"ตอนนั้น ข้าน้อยไม่เคยว่ายน้ำเป็นเลยขอรับกลัวน้ำมาก แต่มีอยู่วันหนึ่งเพื่อนๆ พากันกระโดดลงไปในน้ำ ข้าน้อยก็อยากลงไปเล่นด้วยแต่ก็กลัวเหลือเกิน เพื่อนข้าน้อยคนหนึ่งเขาเห็นข้าน้อยยืนอยู่ริมตลิ่ง เขาก็เข้ามาจับมือข้าน้อยแล้วดึงข้าน้อยกระโดดลงไปในน้ำพร้อมกัน"

ไทม์หยุดเล่าหายใจเข้าลึกๆ "ตอนแรกข้าน้อยกลัวมากขอรับ แต่พอได้อยู่ในน้ำตัวมันเย็นสบายแล้วเพื่อนก็สอนให้ข้าน้อยหัดตีขาหัดลอยตัว ไม่นานข้าน้อยก็ว่ายน้ำเป็นขอรับเป็นครั้งแรกที่ข้าน้อยรู้สึกอิสระ มีความสุขมากขอรับข้าน้อยว่ายไปทั่วแม่น้ำเลยความเหนื่อยความร้อนหายไปหมด" เสียงของ **ไทม์** เริ่มมั่นคงขึ้น ดวงตาของเขาเป็นประกายราวกับเห็นภาพนั้นอีกครั้ง

เมื่อไทม์เล่าจบคีรินก็เริ่มเล่าบ้าง เสียงของเขาแหบพร่าเล็กน้อย แต่ก็เต็มไปด้วยความรู้สึก "ข้าน้อยจำได้ว่าตอนเด็กๆข้าน้อยชอบออกไปล่าสัตว์กับพ่อและพี่ชายขอรับ หมู่บ้านของเราอยู่ลึกเข้าไปในป่าผู้ชายในเผ่าต้องล่าสัตว์เพื่อยังชีพ"

"พ่อสอนให้ข้าน้อยรู้จักป่า รู้จักสัตว์ วิธีการล่า การแกะรอย การวางกับดัก ทุกครั้งที่เราล่าสัตว์ได้ พวกเราก็จะนำเนื้อกลับไปแบ่งปันให้คนในหมู่บ้าน ทุกคนมีความสุขมากขอรับ"

"แต่แล้วผู้รุกรานใจเหี้ยมก็บุกเข้ามาในหมู่บ้านของเรา" เสียงของคีรินเริ่มสั่นเครือ ความสุขในแววตาเมื่อครู่ถูกแทนที่ด้วยความเจ็บปวด

"พวกมันเผาทำลายทุกสิ่ง ฆ่าผู้คนมากมาย หมู่บ้านแตกพ่าย ข้าน้อยกับพ่อและพี่ชายต้องอพยพหนีตายมา เดินทางรอนแรมมานานแสนนาน

จนกระทั่งได้มาพึ่งบารมีของท่านมิวะขอรับท่านเมตตาให้พวกเราได้อาศัยและทำงานที่นี่ ข้าน้อยตั้งใจทำงานอย่างขยันขันแข็งเพื่อตอบแทนบุญคุณของท่านและเพื่อสร้างชีวิตใหม่ให้ตัวเอง"

เสียงของคีรินค่อยๆ แผ่วลง ความทรงจำอันเจ็บปวดทำให้เขาสั่นสะท้าน หัวใจเต้นแรงด้วยความโกรธ แท่งเอ็นของเขาที่อยู่ในตัวท่านหญิง อุอินะ ก็เต้นแรงตามไปด้วย

ท่านหญิง อุอินะ เงียบฟังเรื่องเล่าของทาสทั้งสอง ดวงตาของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าของพวกเขาด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน ความหนาวเย็นที่กัดกินร่างกายเริ่มทุเลาลงบ้าง

ผ่านไปอีกเนินนานเท่าใดไม่รู้ เสียงเล่าเรื่องต่อๆไปของไทม์และคีรินค่อยๆแผ่วลง ดวงตาของพวกเขาทั้งสองเริ่มตาลอย ใบหน้าซีดเซียวลงอย่างเห็นได้ชัด อาการหมดสติจากความหนาวเย็นยะเยือกกำลังคืบคลานเข้าปกคลุมร่างกายของพวกเขา ท่านหญิง อุอินะ รู้ดีว่าหากปล่อยให้พวกเขาจมดิ่งสู่ห้วงนิทรานี้ จะไม่มีทางตื่นขึ้นมาอีก

ท่านหญิง อุอินะ กัดริมฝีปากแน่น เธอกระซิบสั่งเสียงสั่นพร่าแต่หนักแน่น "ไทม์ คีริน พวกเจ้าจงโยกเอวช้าๆสิ เอาแก่นแท้แห่งชีวิตของพวกเจ้าสอดใส่ข้าซะ"

ไทม์และคีริน มองหน้ากันด้วยความงุนงง ร่างกายของพวกเขาสั่นเทิ้มอย่างควบคุมไม่ได้

"เดี๋ยวนี้! โยกเอว! เอาแท่งเอ็นกระแทกรูของฉันซะ แต่ช้าๆนะ เบาๆด้วย" ท่านหญิง อุอินะ สั่งเสียงแข็งขึ้น ดวงตาของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าของทาสทั้งสองอย่างไม่ลดละ

ไทม์ที่นอนข้างล่างค่อยๆ ขยับสะโพกอย่างเชื่องช้า แท่งเอ็นของเขาสอดลึกเข้าไปในร่องสาวของท่านหญิง อุอินะ อย่างแผ่วเบา ตามมาด้วยคีรินที่นอนทับบน เขาขยับสะโพกเช่นกัน แท่งเอ็นของเขาสอดลึกเข้าไปในรูหลังของท่านหญิง อุอินะ อย่างแผ่วเบา แต่ทุกสัมผัสแห่งการเสียดสีช่างแน่นหนับ

ส่วบ! ๆ ๆ ๆ เสียงเนื้อกระทบกันดังแผ่วเบาในความเงียบของป่าที่ถูกปกคลุมด้วยหิมะ

"อื้อ! อืออออ!" ท่านหญิง อุอินะ ร้องครางลากเสียงยาวตามแท่งเอ็นยาวโง้งของทาสทั้งสองที่ค่อยๆ รูดเข้ารูดออกในตัวของเธอ

ความรู้สึกอุ่นร้อนและเสียวซ่านแล่นแปล๊บไปทั่วเรือนร่าง ความเย็นที่เกาะกุมร่างกายเริ่มจางหายไป ถูกแทนที่ด้วยความร้อนรุ่มจากภายใน