> “หึง?”
>“เปล่า！”
หลินเสียงสูง
>“แค่จะมาบอกว่าอย่าลืมว่าตัวเองไม่ใช่ของสาธารณะ เข้าใจไหมคะ?”
หานชะงักนิดนึงก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ตัวเองไปชิดเธอ แล้วกระซิบเบาๆ
> “งั้นของใครล่ะครับ?”
หลินหน้าแดง หันขวับ
> “ยังจะให้ตอบเหรอ？！”
> “ถ้าไม่ตอบ...”
เขาขยับเข้าใกล้อีกนิด
>“คืนนี้พี่จะไม่ตอบแชทเลยนะ”
> “ของหลิน！”
หลินโพล่งเสียงดังออกมา กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็หน้าแดงเป็นลูกตำลึงแล้ว
>“พอใจยังคะ！”
หานยิ้มมุมปาก😏 แล้วเอื้อมมือไปลูบผมเธอเบาๆ
>“พอแล้วๆ พี่แค่ชอบให้เธอหึง...มันน่ารักดี”
หลินเดินหนีไปพร้อมแก้มแดงๆ และหัวใจที่เต้นระรัว แต่แอบอมยิ้มเบาๆ กับคำพูดของหาน
หานก็มองตามเธอไป…แล้วพูดกับตัวเองพึมพำ
>“ของหลินงั้นเหรอ ฟังแล้วไม่อยากเป็นของใครอีกเลยนอกจากของเธอนะหลิน😏”
แล้วหานก็นั่งอมยิ้มคนเดียวอย่างกับคนบ้า
🌠 ฉากพิเศษคู่รอง“พูดชัดๆ ว่าเราชอบเธอ”
ที่ดาด
