>“จากนี้ไปทุกครั้งที่หนูเหนื่อย ทุกครั้งที่โลกทำให้หนูล้าหนูไม่ต้องวิ่งหนี แค่วิ่งกลับมากอดพี่ก็พอ”
เป่าเป้ยซุกอกเขาแน่น หลับตาแนบกับเสียงหัวใจของเขาที่เต้นแรงไม่แพ้เธอ
>“ค่ะ หนูจะกลับมาที่นี่..ที่ที่หนูเป็นตัวเองได้ที่สุด”
เป่าเป้ยยอมให้ตัวเองอ่อนแอในอ้อมกอดของคนที่เธอไว้ใจที่สุด และชุนเองก็ไม่ได้สัญญาว่าทุกอย่างจะราบรื่น แต่เขาสัญญาว่า“จะไม่ทิ้ง”
เหมือนโลกทั้งใบสงบได้แค่เพราะมีเธอมีเขา…แค่นั้นเอง🌌🌠
-----------------------------
☕️ ที่ร้านคาเฟ่เล็กๆในวันหยุด
อารมณ์หวาน ละมุน อบอุ่นจนแทบละลาย
🌤️ บรรยากาศเช้าในวันว่าง
คาเฟ่ไม้ริมสวนเปิดประตูรับแสงแดดอ่อน
กลิ่นกาแฟหอมอ่อนๆลอยฟุ้ง และเสียงต้นไม้เขียวชอุ่มไหวเบาๆตามแรงลม
ชุนพาเป่าเป้ยมานั่งมุมติดหน้าต่าง
เขาสั่งกาแฟดำ ส่วนเธอสั่งโกโก้ใส่วิปครีมสองชั้น (เพราะชอบหวาน)
เป่าเป้ยกวนวิปครีมจนล้นแก้วแล้วแอบหัวเราะ
> “พี่ชุนดูสิ
