(หย่า)พลาดท้องลูกมาเฟีย

เสียงร้องครวญครางของชายหญิงสลับกันพร้อมแรงไหวสั่นสะเทือนจนเตียงแทบพัง ผ้าห่มสีขาวไหล่ลงพื้น เพียงเสร็จจากกิจกรรมรัก เล็บเล็กสีชมพูอ่อนจิกลงต้นแขนเผลอโดนบาดแผลที่มีผ้าพันแผลไว้ กดระบายความเสียวซาบซ่าน “โอ๊ย!” น้ำเสียงเข้มร้องอุทานเสียงหลง สะดุ้งด้วยความเจ็บปวดแปลบ คนตัวโตร่างกำยำเกร็งกระตุก ปลดปล่อยความสมสุมทั้งหมดไหลรวมอยู่จุดเครื่องป้องกันไว้อย่างดี “พะ พี่โจ้เจ็บมากไหมคะ จิลขอโทษค่ะ” เขาไม่ตอบอะไร โบกมือเชิงบอกปฏิเสธ ก่อนถอดถอนแกนกายออกจากหลืบกุหลาบสาวบวมแดงช้ำ ร่างเปลือยเปล่าก้มลงใส่ชุดนิสิตสาวขนาดพอดีตัวที่ถูกอีกฝ่ายฉีกทิ้งเมื่อสักครู่ “เลือดออกเต็มหมดเลย เดี๋ยวจิลทำแผลให้ใหม่นะ” โจ้ รังสิมา วริษตเชษฐ์ อายุสามสิบเอ็ดปี นั่งสวมใส่กางเกงยีนส์ตัวเดิม เปลือยท่อนบนมีก้อนเล็ก ๆ บนกล้ามเนื้อ ตามตัวมีร่องรอยแสดงออกชัดว่าเขาผ่านความเป็นความตายมา วีรกรรมสายอดีตมาเฟียตระกูลเก่าแก่ สีหน้าเรียบนิ่ง แผลถาง ๆ ไม่สะทกสะเทือนเขาเลยละ สายตาคู่คมมองแผ่นหลังร่างบอบบาง เธอคือเด็กเลี้ยง ที่ทำสัญญาผูกปิ่นโตไว้4ปี จนกว่าอีกฝ่ายจะเรียนจบ กำลังเปิดตู้หยิบเอากล่องทำแผลเบื้องต้นมานั่งข้างกัน “จิลบอกพี่โจ้แล้วว่าอย่าทำแบบนั้น แต่พี่ก็ไม่ฟัง เพิ่งกลับมาบาดเจ็บแท้ ๆ เชียว” “เป็นแม่รึไง ถึงสั่งเอาเป็นกลองชุดใหญ่” คนโดนอดีตรุ่นพี่รหัสของพี่ชายเธอคว่ำปาก ขณะที่มือสาละวนเปลี่ยนผ้าพันแผลตัวใหม่อย่างแผ่วเบา กลัวเขาเจ็บ “เป็นเมียพี่ค่ะ” เธอตอบเสียงฉะฉาน เราสองคนมีอะไรกันทุกวัน หญิงสาวก็ต้องเป็นเมียเขาสิ คนฟังกลับหยุดชะงักก่อนเบี่ยงเบนหันหน้าไปทางอื่น “เปลี่ยนเสร็จแล้วใช่ไหม ฉันจะกลับแล้ว” เช็คเงินแสนถูกวางลงบนโต๊ะข้างเตียง ร่างกำยำ หน้าตาหล่อเหลา ตัวใหญ่ น่ากลัวสำหรับนักศึกษาสาวปีสี่ จิลลา ขยับออกห่างเล็กน้อย หยิบเอาบุหรี่มาสูบสักม้วนสองม้วน รู้ว่าเธอไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ “ดะ เดี๋ยวค่ะ” แผ่นหลังแกร่งของโจ้กำลังเดินออกจากที่นี่กลับขาข้างหนึ่งหยุดชะงัก เมื่อสามสิบนาทีก่อน จิลลานั่งรอคนที่เป็นเจ้าของชีวิตด้วยสีหน้าวิตกกังวล ตาโตตกใจเห็นสภาพชายหนุ่มสภาพถูกยิงถาง ๆ ที่ต้นแขน รีบซ่อนบางอย่างหลบหลังไว้ บุคลิกด้านนอกเขาคือเจ้าพ่อเงินกู้ คิดดอกเบี้ยต่ำ มาเฟียหนุ่มทำธุรกิจค้าขายอาวุธถูกกฎหมาย ว่าที่เจ้าของเทเลอร์พาวเวอร์ต่อจากแม่ ความน่ากลัว เกรงขาม แผลแค่นี้ไกลหัวใจเขา สาเหตุที่เธอเข้ามาพัวพันกับเขาก็เพราะ เงินและพี่ชายตัวเอง “อะไร?” “คือ...คืนนี้พี่โจ้ไม่มานอนค้างคืนเหรอคะ” เอ่ยเสียงถามอ้อมแอ้ม ปกติชายหนุ่มชอบนอนกอดเธอค้างคืนแล้วหลับพร้อมกันทุกคืน โจ้ส่ายหน้าแทนการให้คำตอบ “อีกไม่กี่วันจิลใกล้จะเรียนจบแล้วไม่ใช่เหรอ” กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ จากบุรุษเพศใกล้ปลายจมูกโด่ง ทำให้เธอไม่เลิกแอบชอบเขาข้างเดียว ซ้ำยังถลำลึกกับ เจ้าหนี้ชีวิต “ค่ะ ช่วงนี้จิลต้องเตรียมอ่านหนังสือสอบ เหลือสอบไฟนอลอีกสองสามวัน ทำเรื่องจบก็น่าจะจบแล้ว พี่โจ้อย่าลืมมาร่วมแสดงความยินดีกับจิลในตอนที่จิลรับใบปริญญานะคะ” รอยยิ้มแสนหวานซ่อนกลบกลื่นความขมขื่น 4ปีที่อยู่ด้วยกันกับอดีตรุ่นพี่รหัสของพี่ชายทำให้จิลลารู้สึกดี ความผูกพัน สนิทสนมจากคนข้างบ้านติดกัน เธอกับเขาเคยเป็นอดีตคู่หมั้นแต่เพราะเรื่องอดีต แม่เขาดันถอนหมั้นเธอออก แล้วหาผู้หญิงคนใหม่หมั้นแทน สาเหตุก็ช่วงนั้นเธอกับพี่ชายสูญเสียพ่อแม่ สูญเสียทรัพย์สินทุกอย่าง จิลลาต้องบากหน้ามา ขายตัว กับโจ้ เธอหลงรักเขาที่เคยใจดี ทว่าตอนโต เย็นชา ดุ เขาเปลี่ยนไปจากคนละคน “อืม สำหรับน้องสาวของน้องจอมเรียนจบทั้งที่ ทำไมพี่จะไปไม่ได้ล่ะ” สายตาโจ้มองมาทางนักศึกษาสาวเอ็นดู หญิงสาวหน้ามุ่ย สุดท้ายเขาก็มองเธอมากสุดแค่ น้องสาว “ว่าแต่เมื่อกี้พี่โจ้เหมือนมีอะไรจะพูดกับจิล?” “จิลพูดเรื่องของน้องก่อนเถอะ เดี๋ยวพี่ค่อยพูดเรื่องของพี่ภายหลัง” “ไม่ต้องหรอกค่ะ เรื่องของน้องไม่สำคัญ พี่โจ้อยากจะบอกอะไรกับจิลเหรอคะ” จิลลายังมีเวลาทั้งคืนที่บอกข่าวดีแก่คนกำลังกลายเป็นพ่อให้รู้ หญิงสาวไม่คิดปิดบังเขาอยู่แล้ว เธออายุแค่22ปี ไม่มีปัญหาหาเงินมากมายเลี้ยงดูเด็กกำลังจะกำเนิดออกมาคนเดียวแน่ แท่งตรวจครรภ์สีขาวขึ้นผลลัพธ์ขีดแดงทั้งสอง ร่างเพรียวบางในชุดนิสิตรัดรึงหายใจติดขัด เธอสับสนยากที่จะหาทางออก นักศึกษาสาวปีสี่กลับท้องยังเรียนไม่จบ เป็นเด็กเลี้ยงลับของมาเฟียหนุ่มหลายปี ครั้งนี้พลาด ท้องกับเขา หากเธอบอกความจริงไป เขาจะดีใจไหม ทว่าประโยคคำพูดต่อมาที่เจอเขาเอ่ย ดันถูกกล้ำกลืนลงไปในลำคอ เครื่องหน้าคมคายบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเชียบขึ้นมาว่า... “พี่ขอยกเลิกสัญญาเด็กเลี้ยงดูของน้องจิลแล้วกัน เพราะพี่กำลังจะแต่งงาน!” “...” “ยังไงพี่ก็ทำตามสัญญาการเลี้ยงดูของน้องจิล4ปี แต่พี่ให้น้องอยู่ที่นี่จนกว่าน้องจิลจะเรียนจบ แล้วพี่จะปล่อยจิลไป พี่จะเป็นคนส่งจิลกลับบ้านเดิมของน้องเอง” “...” “ไม่ดีใจเหรอที่จะได้กลับบ้าน เจอพี่จอมของน้องจิล” ความรู้สึกดีใจและเรื่องที่จะพูดเก็บไว้เป็นความลับ ดวงตากลมโตเบิกกว้างตกใจ สับสน หูอื้อ สติหลุดลอยขาดไปเพียงคำพูดของคนที่จิลลาแอบชอบเขาฝ่ายเดียว คิดมากกว่าอดีตรุ่นพี่รหัสพี่ชายเธอ คือกำลังแต่งงานกับผู้หญิงอื่น จิลลารู้สถานะ เด็กเลี้ยงนางบำเรอ ดี ลำคอตีบตันนึกอยากร้องสะอื้นตรงนี้แต่ก็กลั้นฮึบเอาไว้ ไม่เป็นไร ลูกเธอ เธอคงหาเลี้ยงตัวเองกับเด็กได้ เขาไม่รู้นั่นแหละ ดีแล้ว... “จิลดีใจค่ะ” ฝืนยิ้มทั้งที่ข้างในใจปวดร้าว ไม่อยากให้เวลา4ปีผ่านมาไปอย่างรวดเร็ว หมดเวลาของนักศึกษาสาวปี4อีกไม่กี่วันกับการเป็น เด็กเสี่ย “ว่าแต่จิลมีอะไรจะพูดกับพี่เหรอ เห็นยืนอ้ำอึ้งอยู่ตั้งนาน” “จิลก็จะบอกพี่โจ้เรื่องนี้เหมือนกันค่ะ ว่าสัญญาของเราจะหมดก็ต่อจิลเรียนจบใช่ไหมคะ แต่ที่พี่บอกว่าบ้านเดิมของจิล หมายความว่า...” “ตอนนี้พี่ชายของจิลกลับมาสานต่อธุรกิจพ่อแม่กลับมาเจริญรุ่งเรือง ได้กำไรคืนมาหลายล้านแล้วเนี่ย ใช้เวลา4ปี บ้านหลังเดิมก็น่าซื้อกลับคืนไม่ง่ายนะ” “เหรอคะ” “ทำหน้าเหมือนไม่ดีใจนะที่จะได้กลับบ้าน แต่ไม่เป็นไรเหลือเวลาอีกตั้งหลายวัน จิลอยากอยู่กับพี่เหรอ” โจ้ขยับเข้ามาใกล้ชิดอดีตคู่หมั้นหลายปีก่อน ท่องบอกตัวเองว่าเธอแค่เด็กเลี้ยงดูที่ควงเล่น ๆ เขาคิดกับเธอเพียงน้องสาว “จิลดีใจสิค่ะพี่โจ้ พี่ชายของจิลทั้งที่ ทำไมจะไม่คิดถึง” “แล้วคนทางนี้ล่ะ คิดถึงกันบ้างไหม” จิลลาช้อนสายตาคู่หวานขึ้นมองอีกฝ่าย บางครั้งทำไมเธอแอบคิดว่าเขาแอบอ้อนเด็กที่เลี้ยงดู อยู่ด้วยกันมาตลอด4ปี “ทำไมถามแบบนั้นค่ะ ก็จิลเป็นเด็กอยู่ใต้ปกครองของพี่โจ้ นอนกอดด้วยกันทุกคืน จิลไม่คิดถึงเหรอคะ เห็นหน้ากันจนเหม็นขี้หน้าแล้ว” “เสียใจจัง มีเด็กไม่คิดถึงกัน” โจ้สวมกอดร่างอรชรเนื้อเนียนนุ่ม ดมหอมศีรษะเล็กทำแบบนี้ทุกวันจนเคยชิน อย่างไรมาเฟียหนุ่มก็เจอนักศึกษาสาวแสนสวยอยู่แล้ว เพราะเขากับจอมเหนือค่อนข้างสนิทสนมทางด้านการงาน ยกเลิกสัญญาการเป็นเด็กเลี้ยงดู หาใช่ว่าเขากับเธอไม่มีโอกาสเจอกันด้านนอกอีกสักเมื่อไหร่ “แล้วพี่โจ้ยังคิดถึงจิลเหมือนเดิมไหมคะ” “อยากให้พี่เปลี่ยนใจนอนค้างคืนไหมล่ะ” “ไหนบอกว่าพี่ไปทำงานต่อไม่ใช่เหรอคะ” จิลลาหลับตาพริ้ม ซึมซับไออุ่นแผ่ซ่านจากพ่อของลูก(ที่เขาไม่รู้และต้องไม่มีวันรู้) ซบดวงหน้าหวานหมดจดลงบนอกกระด้าง กระชับอ้อมกอดอีกฝ่ายแน่น เพราะเธออาจไม่ได้กอดพ่อของลูกอีก “เรื่องงานมันไม่สำคัญ จิลมายั่วพี่แบบนี้ ยันเช้าก็พอไหว” กลีบปากทั้งสองประกบจูบเข้าหากัน โจ้ผละจากปากนุ่มไล้ลงมาเรื่อย ๆ ใช้ฟันกัดเม็ดกระดุมชุดนักศึกษาออกจนถึงเม็ดสุดท้าย เนินอกอวบอิ่มถูกปากครอบครองดูดขบเม้ม หยอกล้อเธอไม่หยุด มืออีกข้างจับบีบขยำก้อนเนื้ออวบขาวข้างหนึ่งไว้ ท่อนแขนเรียวกลมกลึงโอบรอบลำคอหนารับความเติมเต็มจากผู้ชายที่เธอรักข้างเดียว บีบไหล่บ่ากว้างราวกับทุ่มเทความรักทั้งหมดให้เขา พยายามระบายความเสียวซ่านออกมา “หอมจัง ดมเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ” “ช่วยอ่อนโยนกับจิลเยอะ ๆ หน่อยนะคะ อยากให้พี่โจ้รักจิลมาก ๆ” จิลลาทำหน้าที่ เด็กเลี้ยงนางบำเรอ ปรนนิบัติปรนเปรอมอบความสุขทางกาย อารมณ์ใต้ร่างสาวสะเทือน ความร้อนเสียดสีปะทุราวกับลาวาภูเขาไฟ ร่างกายของน้องสาวอดีตรุ่นน้องรหัสเขา เธอทำหน้าที่ดีมาสม่ำเสมอ โจ้ครางเสียงแผ่วเบา บีบหน้าอกของสาวใต้ร่างซ้ำแล้วซ้ำเล่า คล้ายกับเป็นสิ่งเสพติดชนิดหนึ่งที่ขาดไม่ได้ “พี่โจ้ พรุ่งนี้จิลต้องเข้าเรียนตอนเช้านะ” กลัวว่าหญิงสาวจะตื่นไม่ไหวต่างหาก เพราะเขากินเธอดุดันจนต้องร้องแทบขอชีวิต —— เป็นยังไงบ้างคะตอนแรก คอมเม้นท์มาหน่อยนะคะว่าสนุกไหม เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยค่ะ อัพทุกวัน เวลาไม่แน่นอน แต่รับรองประกันความสนุก มาเฟียคลั่งรักสายเปย์ค่ะ แล้วคุณจะหลงรักตัวละครในครั้งนี้