จิลลาตัวอ่อนระทวยใต้ร่างของสามีพฤตินัย เขาสอดลิ้นหนาเข้ากวาดชิมความหวาน จากหนึ่งเดือนที่ห่างหายกันมานานทำเอาคิดถึง ส่วนช่วงล่างขยับเอวสอบบดเบียดเข้าหาแนบชิดกายสาว รับรู้ความร้อนผ่าวทาบทับโหนกนูนสาวไร้ขน
ครั้งนี้แตกต่างจากทุกคืน...เขาจะทะนุถนอมทำให้เธอมีความสุขมากที่สุด อดทนอดกลั้นไม่ใช่ท่วงท่าตอกตรึงอัดเข้าหารุนแรง และท่าโลดโผนกลัวส่งผลกระทบต่อเด็กในท้อง
“น้องจิล พี่จะตายอยู่แล้วครับ ขอพี่เข้าไปได้ไหม”
ผละถอนจูบจากกลีบปากนุ่ม รสชาติจูบของจิลลาหอมหวานราวกับกลิ่นเชอร์รี่ ดูดกลืนลิปสติกลูกพีชสีอ่อน กลิ่นหอมหวานคละคลุ้งโพรงปาก แลกน้ำลายต่อกันจนแยกไม่ออกว่าเป็นของใคร
“ได้หรือคะ จิลท้องอยู่” เธอเป็นห่วงสิ่งมีชีวิตตัวน้อย ๆ ท้องอ่อนห้ามทำอะไรรุนแรง กลัวจะเสี่ยงแท้งลูก
แต่เขาฉายแววรอยยิ้มอ่อน ปลอบประโลมเธอให้คล้อยตาม “ไม่ต้องกังวลไปหรอกน้องจิล พี่ถามหมอมาแล้ว ทำได้ แต่ต้องทำเบา ๆ พี่จะถนอมไม
