“พี่จอมมากินข้าวด้วยกันสิค่ะ จิลซื้อกับข้าวเผื่อไว้ มีแต่ของโปรดพี่จอม”
สองพี่น้องบ้านตระกูลนิรากูลเคยผ่านช่วงยากลำบาก แทบไม่มีบ้านแม้แต่ที่ซุกหัวนอนหลับสบายสักวัน ไม่หลงเหลือทรัพย์สิน ถึงบ้านจะใหญ่มากขนาดไหน ทว่าจอมเหนือไม่ได้รับแม่บ้านหรือแม่ครัวทำอาหารตั้งโต๊ะเหมือนก่อน
ธุรกิจเขากำลังฟื้นตัว ยังไม่อยากภาวะเสี่ยงรับผิดชอบคนเพิ่ม ส่วนมากมีแต่จ้างคนสวนรายวันเข้ามาตัดตกแต่งกิ่งต้นไม้และสวนหลังบ้าน
“น้องจิลกินอาหารพวกนี้เป็นตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ไม่รู้สิค่ะ จิลเปรี้ยวปาก อยากกินของอะไรเปรี้ยว ๆ”
จิลลากินง่ายอยู่ง่าย ถึงเธอจะเคยเป็นลูกคุณหนูตระกูลร่ำรวยรุ่งเรืองสมัยพ่อแม่ กลับไม่รังเกียจเหยียดใคร
ยาหยี เพื่อนเธอมาจากต่างจังหวัดสอนเธอกินส้มตำไก่ย่าง ยำรวมมิตรสุดเปรี้ยว พร้อมทั้งชามะนาวที่ซื้อมา
จอมเหนือแปลกใจ ปกติน้องสาวไม่ค่อยกินพวกของเปรี้ยว ๆ ท่านประธานหนุ่มถอดสูทเข้มด้านนอกพาดลงบนเ
