@เช้าวันต่อมา
ชมจันทร์ก้าวลงบันไดบ้านอย่างยากลำบาก ก้าวขาไหนสั่นไปหมด อีกทั้งยังปวดจนจะล้มพับลงไป ถึงได้จับราวบันไดให้แน่น
ใช้เวลาเกือบห้านาที เดินลงบันไดขั้นสุดท้ายอย่างโล่ง เดินขาถ่างมุ่งหน้าไปที่ห้องนั่งเล่นก็เจอกับร่างสูงยืนเอามือกอดอกมองมา
ผู้การสันต์กระตุกยิ้มมุมปากเมื่อได้มองสภาพของคนตัวเล็ก คงเพราะโดนเขาเล่นงานหนักมาเมื่อคืน เช้ามาถึงได้มีใบหน้าบูดบึ้งขนาดนี้
มือหนายื่นไปบีบแก้มคนตัวเล็กอย่างมันเขี้ยว แต่โดนชมจันทร์ปัดออก
หญิงสาวมองหน้าเขาเคืองๆ เมื่อคืนรังแกเธอไม่พอ เช้านี้ยังต้องให้เธอหอบสังขารลงมาเจอทั้งที่วันนี้เป็นวันหยุดของเธอ
แทนที่จะให้นอนตื่นสาย แต่เขากลับให้คนขึ้นไปปลุกเธอลงมา
ผู้การสันต์หลุดอมยิ้ม ความจริงวันนี้เขาไม่ได้ไปทำงาน แต่ต้องไปงานเลี้ยงในตอนเช้า
แต่ก่อนไปอยากเห็นหน้าใครบางคนเสียก่อน
เขาออกจากห้องชมจันทร์ตั้งแต่ตีห้าเพราะลงมาออกกำลังกาย แล้วก็ไม่ได้กล
